Lichtspel boven de Westerschelde op het Grenslandpad

Wandelen is voor mij de geschiedenis van het landschap lezen, tot rust komen en je verwonderen. Op een etappe van het Grenslandpad van Kloosterzande naar Terneuzen ging ik hiernaar op zoek en werd niet teleurgesteld. Twintig kilometer door het ‘lege’ landschap van Zeeuws-Vlaanderen met als toetje een ongekend lichtspel boven de Westerschelde.

‘Ik ben vandaag uw privé-chauffeur’, zegt de buschauffeur tegen mij als ik de bus van Terneuzen naar Kloosterzande instap. Hij weet waarschijnlijk uit ervaring dat er op dit tijdstip niemand reist op deze lijn. Het is inderdaad een uithoek van Nederland, Zeeuws-Vlaanderen. Het is bijna België, van de rest van ons land afgesneden door de Westerschelde en wordt daarom ook wel ‘landje apart’ genoemd. Het landschap is weids en alleen een rij hoge bomen onderbreekt soms de lange stroken akkerland. Ik stap uit in Kloosterzande, hoe kleiner het dorpje hoe groter de kerk lijkt het hier wel. De Hervormde Kerk dateert uit de 13^e eeuw en is gebouwd als kloosterkapel door monniken die een belangrijke rol speelden bij de bedijkingswerkzaamheden in het land van Hulst. De strijd tegen het water speelt hier al sinds mensenheugenis een rol. Het is nog stil op vrijdagmorgen en de straten zijn leeg. Alleen een bezoeker van de bakker en een man die bloemen naar een graf op het kerkhof brengt.

Sinds de opening van de Westerscheldetunnel was dit gebied in Zeeuws-Vlaanderen niet meer in de route van het Grenslandpad opgenomen. De variant is een 120 lange lus door het oostelijk deel door Zeeuw-Vlaanderen. Ik wandel daarom nu over de Koningsdijk naar Strooienstad. De naam suggereert een grote plaats te zijn maar het is slechts een buurtschap in de Zoute Polder en bestaat uit een tiental dijkhuizen. De dijk beschermde het achterland en het is de enige verhoging in het vlakke landschap van maïs, suikerbieten en aardappelen. Het landschap is verder leeg, geen wandelaar te zien, geen auto en zelfs geen fietser. De enige menselijke beweging is van tractoren die in de verte langzaam over de akkers bewegen en de suikerbieten afvoeren. Over de kronkelende dijk wandel ik verder tussen hoge populieren die meedeinen met de hier altijd aanwezige wind.

Bij het naderen van de dijk van de Westerschelde lijkt er iets niet te kloppen. Ondanks de hoogte van de dijk bewegen erachter reusachtige schepen. De containers bewegen langzaam en de kleuren contrasteren tegen het gras van de dijk. Dagelijks varen hier de containerschepen dicht langs de Zeeuwse kust naar de haven van Antwerpen. Ze steken hoog boven het water van de Westerschelde uit. Zelfs een binnenvaartschip lijkt klein in verhouding tot deze zeereuzen. Ik wandel over de slingerende dijk richting Terneuzen. Na de Deltawerken moest de vaarweg opengehouden worden voor de toegang tot Antwerpen. Het is eb en scholeksters, meeuwen en strandlopers zoeken naar voedsel op de drooggevallen zandplaten.

Het is al herfst maar net voor Terneuzen schijnt de zon boven de Westerschelde. Dreigende wolken komen vanaf de zee het land binnen en geven grote schaduwen over het water. Donkere wolken, donkere zandbanken met daartussen een containerschip van Hapag-Lloyd in het licht. Het lichtspel boven de Westerschelde is een mooie afsluiting van de etappe over het Grenslandpad waar ondanks de leegte van het landschap tijdens het wandelen veel te ‘beleven’ was: geschiedenis, rust en verwondering.

Henrie van Zoggel, 12 oktober 2020
Ik schreef dit blog voor Wandelnet, Startpunt voor Wandelend Nederland.

Kies een van mijn gelopen etappes van het Grenslandpad