Grenslandpad – Aardenburg-Bentille (B) – Wandelen langs de Biezenkreek

Het kronkelpaadje langs de Oude Biezenkreek met ontelbare overstapjes en poortjes is erg mooi. Vooral als je het lege en weidse landschap erom heen bekijkt. Een onafgebroken rij populieren vergezelt je langs de kreek met af en toe een koe of een paard die je starend aankijken. Onvoorstelbaar dat het zeewater eeuwen geleden zover in het landschap zijn invloed had. Het Comerrattenpad en de Graafjansdijk zijn bijzonder mooie onverharde paden in een landschap dat richting Bentille gevarieerder en intiemer is. Kleine percelen, mooie onverharde paden en weilandjes met bossages. Ik wandel al veertig over LAW’s en Streekpaden en dit was de eerste keer dat ik de terugweg met de fiets heb gedaan. Dit geeft aan hoe moeilijk het hier is om met het OV de route te plannen. Vandaar ook dat het waarschijnlijk zolang geduurd heeft voor ik aan deze etappe begon, naast de uithoek van Nederland waar Zeeuw-Vlaanderen in ligt. Maar het was de moeite waard.

Aardenburg is tevens de oudste stad van de provincie Zeeland en kreeg stadsrechten in 1187. Aardenburg is een schilderachtige plaats met een groot aantal bezienswaardige gebouwen. Vooral aan de Weststraat vindt men een aantal oude huizen. Het historische karakter van het stadje heeft ook kunstenaars aangetrokken. Zo vindt men er een aantal galerieën. De Sint-Bavokerk is de belangrijkste bezienswaardigheid. Deze kerk is in Nederland het meest complete voorbeeld van een kerk in de stijl van de Scheldegotiek, een regionale vroeggotische of romaans-gotische overgangsstijl in de bouwkunst in Vlaanderen. De Westpoort of Kaaipoort zijn intacte stadspoorten. De Kikkerfontein op het Kaaiplein verwijst naar de bijnaam van de Aardenburgers, die ‘kikkers’ genoemd worden. Deze naam is afkomstig van het groene uniform van de plaatselijke fanfare.

De Oude Eeklosche Watergang die ten noorden van Moershoofde naar Aardenburg loopt, was een middeleeuwse turfvaart. Het pad langs dit water wordt wel het móóiste wandelpaadje van Zeeland genoemd. De Eekloosche watergang slingert als een smalle waterloop door het landschap. Langs beide zijden liggen smalle stroken weiland waarop rijen populieren staan. Je loopt volledig door de natuur en langs boerenland. Het wandelpad is iets meer dan 5 kilometer lang, dwars door met schapen of koeien beweide weilanden met af en toe een passage van een prikkeldraadraster.

Comer is een plaats bij Sint-Laureins en de Comercaatsweg gaf de naam aan deze plaats. Comer is vooral bekend door een rijk verenigingsleven. Eind oktober is er een buurtkermis. De bijnaam voor de bewoners van Comer, Comerratten, leidde ertoe dat in 1969 een reuzin werd ingewijd, ‘Doke’ genaamd, naar een bekende volksfiguur. Ze was vergezeld van een reuzenrat. In 1971 kwamen er nog twee reuzen bij. In 1982 werd een wandelpad geopend, dat het Comerrattenpad werd genoemd.

De Graaf Jansdijk (ook Gravejansdijk genoemd) is een dijk langs de zuidelijke kust van Noordzee en de monding van de Westerschelde, van Duinkerke tot Terneuzen. Al in de 9e eeuw beschermden dijken de inwoners tegen stormvloeden van de Noordzee en de Westerschelde. Na de Elisabethsvloed van 1404 gaf Margaretha van Male, toentertijd gravin van Vlaanderen, opdracht een zeewerende dijk aan te leggen. Later gaf haar opvolger Jan zonder Vrees, hertog van Bourgondië, het bevel de reeds bestaande dijken te verbinden tot één grote dijk die van het westen van het graafschap tot het oosten liep. Deze wordt nog altijd de Graaf Jansdijk genoemd. De dijk was niet hoog maar fungeerde eeuwenlang als waterkering. Hij geeft aan tot waar het zeewater vrij spel had in de middeleeuwen. Tegenwoordig heeft hij geen zeekerende functie meer. De Graaf Jansdijk is op vele plaatsen goed bewaard, maar op andere plaatsen volledig afgegraven.

Het Leopoldkanaal is een kunstmatige waterweg in het noorden van de provincies Oost- en West-Vlaanderen, net tegen de Nederlandse grens en is 46 km lang. Het Leopoldkanaal is in 2017 aantrekkelijk gemaakt voor wandelaars. Enkele veerponten zijn aangelegd die door de wandelaars over het kanaal kunnen worden getrokken.

Bentille is een gehucht van Sint-Jan-in-Eremo. Het is in feite het nieuwe Sint-Jansdorp, want de bevolking van Sint-Jan-in-Eremo heeft moeten uitwijken naar hogerliggende gronden. Bentille was ooit alleen maar een wat hoger gelegen zandheuvel. Er kwam bewoning doordat mensen uit de buurt hier naar hier vluchtten om te ontsnappen aan het aanzwellende water dat hun huizen en stallen vernietigde. In de 13de eeuw bouwden de vluchtelingen er als toevluchtsoord bij overstromingen een kapel die dus opmerkelijk hoger en ook achter de Graafjansdijk lag. In 1785 kwam de Sint-Eligiuskerk in plaats daarvan. Voor de H. Eligiuskerk staat een Reynaertmonument, een beeld uit het 14de-eeuwse dierenepos.