De wandeling start bij het wonderschone Mariënweerd, hier is het altijd mooi en autoluw. De bossen hier zijn bijzonder in het verder door boomkwekerijen, graslanden en fruitboomgaarden overheerste gebied de Betuwe. De hooischuren, de hooibergen en historische gebouwen en in de verte de witte molen van Enspijk, het levert bijzondere mooie plaatjes op. De route volgt het Grote Rivierenpad richting Tricht langs de langzaam voortkabbelende Linge. Het op zondag stille plaatsje Tricht is tussenstop naar het meer open gebied richting Buren. Hier loop je even langs de Assche Wetering waar nieuwe natuur is ontwikkeld en verderop langs de Tichelgaten waar eens klei werd gewonnen. Het slotakkoord bestaat uit het statige park De Plantsoen in Buren waar eens een kasteel stond tot je in Buren bij de stadspoort van de koffie met appelgebak na kunt genieten van deze mooie wandeling.

De Heerlijkheid is gebouwd op de voormalige Norbertijnerabdij Marienweerd. Na de Reformatie zijn de abdijgoederen aanvankelijk beheerd door Gedeputeerde Staten van het Kwartier van Nijmegen, die echter in het begin van de 18e eeuw tot verkoop besloten. In 1734 kwam Mariënwaerdt zo in handen van de familie Van Bylandt, waarbij het tevens de status van hoge heerlijkheid kreeg. Nakomelingen van deze familie zijn nog steeds eigenaren van het omvangrijke landgoed. Het huidige landhuis werd gebouwd tussen 1734 en 1790. Het landgoed is opengesteld voor publiek. Er is een landgoedwinkel, een trouw- en vergaderlocatie, een pannenkoekenhuis, een brasserie en mogelijkheid tot overnachten. Heerlijkheid Mariënwaerdt is misschien wel het meest bekende landgoed van Nederland en wordt ook wel ‘openluchtmuseum van het rivierengebied’ genoemd. Op het landgoed zijn ook honderden walnootbomen, uitgestrekte populierenakkers, een eendenkooi en grienden die wilgentenen leveren, te vinden.

De rivier de Linge stroomt in de Betuwe van Doornenburg tot Gorinchem en grote delen van de Linge zijn niet bevaarbaar voor gemotoriseerde schepen. Het is boven Zoelen een kunstmatige rivier terwijl het gedeelte tussen Zoelen en Gorinchem van oorsprong een natuurlijke waterloop is, die tot in de 14e eeuw vanuit de Waal bij Tiel werd gevoed, de ‘Dode Linge’. In 1304 werd de Linge echter in Tiel afgedamd, nadat zij twee jaar eerder in Gorinchem waarschijnlijk ernstige wateroverlast had veroorzaakt. De langste rivier van Nederland stroomt in een heel afwisselend landschap met boomgaarden, weilanden, grienden en rietvelden en het is een van de mooiste rivieren van Nederland. Het Lingelandschap is voor een groot deel beschermd en valt onder Natura 2000, het netwerk van beschermde natuur in Europa.

De naam Tricht is afgeleid van ‘Trajectum’, dat ‘doorwaadbare oversteekplaats’ betekent, net als in Utrecht en Maastricht. In het typisch Betuwse rivierendorp waren meerdere adellijke huizen: Crayenstein, Het Hof, Arkels Hoeve en Reijgerfoort. De steenfabriek was destijds een grote werkverschaffer. Een andere bekende naam is Greefa, leverancier van o.a. Fruitsorteermachines. Tricht wordt in tweeën gedeeld door de spoorlijn Den Bosch-Utrecht. Bij gemaal de Neust grenst het aan het landgoed Mariënwaerdt.

Grach en naam van deze hoeve herinneren nog aan het oude kasteel Reygersfoort. Deze ridderhoofdstad werd al in 1403 genoemd. Ze moet hebben bestaan uit een op een heuveltje gebouwde vierkante verdedigingstoren met gracht, poortgebouw en ophaalbrug. In de 17e eeuw vormde Reygersfoort een woonhuis met boerenbedrijf. De boerderij vormde toen een ware lusthof, die een keur van het fijnste fruit voortbracht. Daartoe behoorden vruchten die vandaag de dag onbekend zijn. Rond 1741 stond het huis nog een restant van de oude toren.

Het gebied rond de Assche Wetering is een wat lager gelegen gebied, een komgrond, tussen de Lek en de Linge, He is in de jaren zeventig door de ruilverkaveling opnieuw ingericht met nieuwe afwateringssystemen, wegen en agrarische bedrijven. Het gebied van de (Oude) Assche Wetering is echter buiten die ruilverkaveling gebleven en onder beheer van Staatsbosbeheer gekomen. De nieuwe hoofdwetering loopt op enige afstand van de Oude Assche Wetering. Het gebied bestaat uit een oude kronkelende waterloop, hooilandjes met vlier en meidoorn en percelen met mooie essen. Langs de wetering staan oude hoge populieren en wilgen.

De Tichelgaten zijn ontstaan door klei- en zandwinning. De klei is gewonnen op een stroomrug langs de Hennisdijk door het met de hand tot 1 meter af te graven. In de afgegraven delen ontstonden natte graslanden, struwelen, elzenbos en ruigten. De grote plas, waar het gebied zijn naam “de Put van Buren” aan te danken heeft, is tussen 1951 en 1954 gegraven. Het water in de plassen is kraakhelder. Dat is te danken aan het kwelwater, dat van de Utrechtse Heuvelrug en de Veluwe komt. Hagen, bosjes en struwelen bestaan onder meer uit sleedoorn, meidoorn, appel, zomereik, berk, els, populier en wilg.

In het Plantsoen stond ooit een van de grootste kastelen van Nederland. Al rond 1300 is er sprake van een versterkte toren in een gracht, rond 1400 is er een vierkant kasteel met een brede slotgracht verrezen. Rond 1860 wordt het kasteelterrein omgevormd tot een wandelpark: zo ontstaat het Plantsoen. Volgens overlevering zou landschapsarchitect K.G. Zocher mogelijk bij het ontwerp van het park betrokken zijn geweest. Vanuit de as aan de achterkant van Het Plantsoen loopt een laan naar de vliegervormige lanenstructuur die wij kennen als De Toeren. Dit zijn de Dreven die in 1630 zijn aangelegd door Frederik Hendrik, zoon van Willem van Oranje. Het bijzondere lanenpatroon is een voor Nederland uniek, heel vroeg voorbeeld van landschapsarchitectuur.

Buren verkreeg stadsrechten in 1395 van ridder Allard, heer van Buren en Beusichem. De vestingwerken van Buren zijn nog grotendeels intact. Er zijn nog wallen, muren en één stadspoort; de Culemborgse- of Huizenpoort. Buren mag zich Oranjestad noemen, vanwege de band met de koninklijke familie. Willem van Oranje trouwde er in 1551 in de Sint-Lambertuskerk met Anna van Buren. Prinses Beatrix en koning Willem-Alexander zijn hierdoor gravin en graaf van Buren. De korenmolen op de wallen draagt dan ook de toepasselijke naam De Prins van Oranje. In het Oude Raadhuis op de Markt bevindt zich het ‘Museum Buren en Oranje’. De Oranjes gebruiken soms de schuilnaam Van Buren als ze incognito willen zijn, zoals bij de Elfstedentocht van 1986, waaraan Willem-Alexander meedeed onder de naam W.A. van Buren. Een deel van Buren is een beschermd stadsgezicht met ruim 100 rijksmonumenten en 55 gemeentelijke monumenten zoals de Sint-Lambertuskerk, het Weeshuis, het Oude Stadhuis en de stadswallen met de muurtoren.