De Traagste Tocht – Leersum-Doorn

Na zeven prachtige etappes over de Traagste Tocht van Nederland raken we verwend. Van Dieren tot Leersum was het genieten, van Veluwezoom langs de flanken van de Hoge Veluwe naar de Utrechtse Heuvelrug. Bijna verlaten we dit gebied maar nog even een prachtig slotakkoord. Ook deze etappe laat zien dat Rutger Burgers en Rob Wolfs wandelingen hebben ontworpen waar je ‘U’ tegen zegt. We combineren vandaag gedeeltes van Trage Tochten van Leersum naar Doorn en lopen in een aaneenschakeling van landgoederen. Broekhuizen, Voreneng, Darthuizen, Vezerijk, Licornie, Ruiterberg en Sandenburg. Dan weer op de iets hoger gelegen bossen van de Utrechtse Heuvelrug, dan weer op het lager gelegen opener gebied van de Langbroekwetering. Je valt van de ene in de andere verbazing, die al begint net nadat we in Leersum zijn gestart. Een verscholen pad achter de bebouwing en omzoomd door hoge heggen gaat iets later over in een bospad in de rand van het bos. Het is dicht begroeid en het lijkt alsof je in een groene boog door het bos loopt. Daarna kasteel Broekhuizen met de lange oprijlaan, bloeiende rododendrons en fabelachtige waterpartijen. Het doet bijna Frans aan, alsof je in het gebied van de Loire loopt. De hierna volgende landgoederen zijn knus waarbij de route de bosranden langs de weilanden volgt. Dan omhoog naar de Ruiterberg waar je je vergaapt aan de lange lanen met rododendrons. Even een stop op het hoogste punt waarna lange lanen van beuken, eiken en redceders je naar landgoed Sandenburg leiden. Echt, het lijkt normaal te worden, maar is het niet, wat een mooie etappe! Wat een mooie etappe! Op naar etappe 9, van Doorn naar Driebergen.

In de huidige vorm dateert de ridderhofstad, landhuis en landgoed in Leersum van 1810. Het ligt in de as van de lange, met beuken beplante Broekhuizerlaan. Het kasteel is na een grote brand in 1906 zo veel mogelijk in de oude stijl herbouwd. Het bijbehorende landgoed beslaat een oppervlakte van 6 hectare. Het kasteel is na een grote brand in 1906 zo veel mogelijk in de oude stijl herbouwd. Het bijbehorende landgoed beslaat een oppervlakte van 6 hectare. Het is een groot gebouw met drie verdiepingen, waarvan de uitspringende middenpartij wordt beheerst door een monumentale portiek gevormd door vier Ionische zuilen. Achter het huis ligt een grote slingerende vijverpartij, omgeven door bos. Eind 18de-eeuw begon J.G. Michaël met de landschappelijke aanleg van het park, die door zijn schoonzoon J.D. Zocher jr. werd voortgezet en vóór 1821 werd voltooid.

Landgoed De Verezijk is een natuurgebied op de Utrechtse Heuvelrug, dit landgoed ligt vlakbij de plaats Landgoed La Licorne en het buurtschap. De monumentale poort is nog aanwezig maar verder rest alleen bos en boerenland.

Het gebied bij Leersum bestaat onder andere uit loof- en naaldbossen met oude lanen, heidegebied met vennen en ecologisch beheerde graanakkers. In de middeleeuwen bestond het gebied, net als de rest van de stuwwal Utrechtse Heuvelrug, vooral uit woeste stuifzandvlaktes. De vennen ontstonden in de achttiende eeuw door het uitgraven van veen voor turf. In de negentiende eeuw werden de toen bestaande heideterreinen beplant met naaldhout.

Voreneng is een wat verscholen landgoed, een rustig bosgebied met enkele akkers en weiden. Ooit maakte het landgoed deel uit van Landgoed Broekhuizen, sinds 1959 is het in bezit van de familie Ruedisulj.

De Ruiterberg is een heuvel ten noordoosten van Doorn in het gebied van de Kaapse Bossen. Op de Ruiterberg ligt de buitenplaats De Ruiterberg, met een geometrisch aangelegde tuin. Aan de noordzijde heeft het huis een korte zichtas, aan de zuidzijde een langere. In 1916 begon men in opdracht van eigenaar J. Wilmink met de aanleg van De Ruiterberg, de laatste buitenplaats die in Doorn werd gesticht. J.C. Wentink werd aangetrokken als architect en P.H. Wattez als tuinarchitect. In 1917 begon men met de bouw van het huis, het poortgebouw, de carrévormige hoeve, het jachthuisje met kleine oranjerie en de ijskelder. Het terrein werd door Wattez in ruitvormige plateaus opgedeeld, met het landhuis op het hoogste plateau.

Sandenburg maakte oorspronkelijk deel uit van het gelijknamige particuliere landgoed met kasteel in het Langbroekerweteringgebied. In 1975 besloot de eigenaar van landgoed Sandenburg, baron Van Lynden van Sandenburg, een strook bos aan Utrechts Landschap te verkopen. Het bestaat uit gemengd loof- en naaldbos, doorsneden door beukenlanen en eikenwallen. Sandenburg ligt in het overgangsgebied van de hoge, droge, voedselarme, zandige Utrechtse Heuvelrug naar het lage, natte, voedselrijke rivierkleigebied. Om die reden vormt het een belangrijke ecologische schakel.