De wandelroute ‘Ons Kloosterpad’ werd vorig geopend door de provincie Noord-Brabant. Met een totale lengte van 330 kilometer komen de lopers langs kloosters in Noord-Brabant en in Noord-O0st Brabant in Haren, Heeswijk-Dinther, Megen en Ravenstein. In navolging van deze wandelroute heeft Platform Toerisme Landerd Uden diverse ‘Mijmerroutes’ uitgezet. De wandeling komt langs verschillende plekken met een religieus verleden. De Mijmerroutes kwamen tot stand dankzij bijdragen van het Streekfonds, Erfgoed Uden en het Stimuleringsfonds van Stichting Maashorst in Uitvoering. Je geniet niet alleen van de mooie omgeving, maar wordt ook geïnspireerd en tot mijmeren aangezet. Het zijn totaal zes routes, in iedere kern van de nieuwe gemeente Maashorst start er één. Vandaag dus de mijmerroute Reek en Velp, vanuit het dorp Reek langs de Hertogwetering richting Keent, in Velp langs het Vincentiuskerkje en het Kapucijnenklooster Emmaus en verder richting Landgoed Mariëndaal. Via het Klooster Sint-Jozef weer terug naar de kerk in Reek.

Naast het routeboekje krijgen de deelnemers attributen mee zoals een kunstwerkje en speciaal wandel-wol. Het kunstwerk is gemaakt van klei dat afkomstig is uit een gegraven sleuf in de Maashorst in 2018. De wandel-wol absorbeert en ventileert tijdens het lopen en zorgt voor warme voeten in de winter en verkoelt in de zomer. Het kunstwerkje ‘Oertje’ is gemaakt door beeldend kunstenaar Maria van de Laar en de WandelWol is afkomstig van Anita en Stella, de dames van ‘Wild van Maashorstwol’, een enthousiaste groep van vrijwilligers die graag laten zien en voelen wat je allemaal met schapenwol kan doen. Daarnaast heeft Maarten van den Elzen haiku’s geschreven voor de Mijmerroutes. Dit is een vorm van Japanse dichtkunst, geschreven in drie regels.

De kerk is gewijd aan Antonius van Egypte. Reek kent in de geschiedenis een verloop van diverse kerken. Uit documenten blijkt dat Reek in 1455 al een kapel had, gewijd aan Donatus van Münstereifel. In de 16e eeuw is in Reek een kerk gebouwd gewijd aan zowel Donatus als Antonius van Egypte. Deze wordt eind 18e eeuw gesloopt om in 1803 vervangen te worden door een nieuwe kerk. Deze kerk blijft ruim een eeuw staan en kreeg in 1845 een Smits-orgel cadeau. De bouwstijl is traditioneel met neoromaanse elementen. In de kerktoren is een Heilig Hartbeeld verwerkt. De kerk geldt als bedevaartplaats voor Donatus. Er zijn twee relikwieën aanwezig van het gebeente van Donatus en de Udense houtsnijder Petrus Verhoeven heeft een beeld van hem gemaakt. Er waren in het verleden diverse Donatusfeesten in Reek.

De Hertogswetering, die in het eerste gedeelte ook Groote Wetering genoemd werd, is 32,5 km lang en loopt van de Raam bij Grave, vroeger naar het Hertogsgemaal en nu naar het Gemaal Gewande in de gemeente Oss. De Hertogswetering dient vooral voor het draineren van het oude overstroomgebied. Meerdere kleine weteringen helpen hierbij die op hun beurt weer water krijgen van talrijke sloten die de akkers en weilanden verkavelen. Kleine molens hielpen bij het bemalen van de velden. Vroeger waren het er veel, nu zijn er maar enkele molens meer over.

Het Emmausklooster is een kapucijnenklooster in Velp. Het klooster is gesticht na de Val van ‘s-Hertogenbosch in 1629 toen aldaar de uitoefening van de katholieke godsdienst werd verboden. Ook de kapucijnen moesten de stad verlaten. Hun leidsman, Basilius van Brugge, verleende zielzorg in Ravenstein en later ook in Grave. Dit was Staats en er heerste geen godsdienstvrijheid. In het Land van Ravenstein, waar Velp toe behoorde, heerste die wel. Daarom vestigden de kapucijnen zich uiteindelijk, in 1645, te Oud-Velp. Het klooster bestaat uit een kerk en drie vleugels, die een kloostergang vormen en om een vierkante binnenhof zijn gegroepeerd. De gebouwen en de kapel dateren uit 1718. Het schip van de kerk is vergroot in 1733. De voorgevel met het wapen is uit 1663, het stenen Mariabeeld dateert van ongeveer 1700. In de kloostertuin bevindt zich een pestkapel uit 1670. De paters die de pestlijders verzorgden leefden in afzondering van de kloostergemeenschap en droegen daar de Mis op.

Het huis Mariëndaal in Velp bij Grave werd tussen 1862 en 1865 gebouwd door de paters jezuïeten en was tot de jaren zestig van de twintigste eeuw in gebruik als noviciaat. De architect was pater A. Slootmaekers S.J. De paters deden ook aan zielzorg in de omgeving en leidden tevens missionarisen op, die onder meer naar Java werden uitgezonden. In 1966 vertrokken de paters naar Venlo en werd het klooster verkocht aan de Sint-Jozefstichting, ofwel Stichting Binckhof, die de opvang voor verstandelijk gehandicapten verzorgde. In 2018 werd het geheel aangekocht door Aedifica, een investeerder in zorgvastgoed, en nu fungeert het als zorghotel. Rond het gebouw bevindt zich een tuin in de Engelse landschapsstijl. Het onbebouwde deel is als Landgoed Mariëndaal in beheer bij de Stichting Brabants Landschap.

Dit is de oorspronkelijke parochiekerk van Velp. De kerk is ver- en herbouwd, maar het oudste deel is een stuk zuidmuur die uit de 12e en misschien wel uit de 10e eeuw stamt.

In dit huis begonnen de gebroeders Nicolaas en Franciscus C. Smits met het bouwen van de beroemde Smits-orgels. Franciscus begon als bijenwasbleker in de wasblekerij annex kaarsenmakerij van zijn vader, die ook in dit pand gevestigd was. Maar al gauw ging hij zijn broer helpen met orgels bouwen. Nicolaas overleed op veertigjarige leeftijd en werd Franciscus de beroemdste orgelbouwer van de familie. Ook W.J. Smits, de latere pastoor van Reek, musicus en componist van de ‘Reekse Misse’, werd in dit huis geboren. Het huis dateert uit 1789. Let op de voordeur met gesneden bovenlicht waarin een orgel is verwerkt.