Vanaf het plaatsje Mheer loop je zo langs de steilrand van het Hoogbos. De onverharde weg verandert al snel in een bekoorlijk pad met rechts hellingen en links een kleinschalig landschap met grazende koeien en kleine bospartijen. Het is nat en het pad is hier en daar een beek geworden door de overvloedige regenval. Je loopt verderop door een smalle geul in het landschap tot je op een soort van hoogvlakte rondom zicht hebt op het Limburgse heuvelland. Langzaam daalt het pad vervolgens naar het stroomgebied van de Maas. Onderweg de Kapel het Trichterbeeldje, grenspalen en wegkruizen. Dit gedeelte loopt de route door België. Het voetveer, uniek omdat het België en Nederland verbindt, brengt je naar de overkant van de Maas. Langzaam maar zeker klim je naar D’n Observant, soms glibberig, soms steil. Maar boven is het uitzicht fantastisch op een berg die kunstmatig is en is ontstaan door afval van de cementwinning van de ENCI. Je daalt naar industrieel erfgoed van de ENCI-groeve en over nieuw aangelegde trappen verlaat je de groeve. Een speciaal uitzichtpunt is gemaakt, tevens eindpunt van het Pieterpad. Dalend naar de oevers van de Maas loop je Maastricht binnen, het eindpunt van een heel bijzonder pad over de zeven summits van ons land.

Jaren geleden, in het begin van mijn ‘wandelloopbaan’, was een afstand van 40 kilometer wandelen geen probleem voor mijn. Ik was toen begin 20 en ontdekte het wandelen. Naarmate de jaren gaan tellen, werd mijn ideale loopafstand ingekort tot zo’n 15 kilometer. De route van vandaag van bijna 25 kilometer, en ook nog over heuvelachtig en nat terrein, was dan ook een hele beproeving. Het was het meer dan waard, de omgeving van Zuid-Limburg is een wandelwalhalla. Aan de flanken van het Hoogbos bij Mheer zie ik een ouder stel strompelen over keien waarbij ze plassen ontwijken. Elke stap is weloverwogen en ze ondersteunen elkaar. Eigenlijk is het onverantwoord. Ze bevestigen dat ze dit niet hadden moeten doen. Het is nog een hele tred tot ze bij het eindpunt zijn. Staat mij dit te wachten? Ik haal ze in en ben ten opzichte van hen nog fit. Ik kijk nog een keer achterom, de vrouw zwaait me toe. Misschien denkt ze er wel het hare van. Laat ik nog maar genieten van mijn relatief fitte lijf.

Op het hoge plateau richting Eysden zie ik een prachtig rood gekleurd perceel. Ik kan niet meteen ontdekken welke plant het is die voor dit rode deken zorgt. Ik determineer de plant op mijn telefoon. Het blijkt inkarnaatklaver te zijn. Het wordt ook wel Franse klaver genoemd en de klaversoort met rode pluimachtige bloemen afkomstig is uit het mediterrane gebied. Vroeger werd het gekweekt als paardenvoer. Van daar uit is de plant verwilderd in Nederland. De laatste decennia is de plant in opkomst als groenbemester, omdat de plant veel stikstof in de bodem brengt. Het bloeit van mei tot september en ik mag hier nu getuige van zijn. Een rood deken van bloemen, en ook nog goed als stikstofbinder. Twee vliegen in één klap.

Het kapelletje is gelegen aan het Moleke, waar twee holle wegen bij elkaar komen. Een kapelletje op deze plaats werd al vermeld in 1213. Het lag aan de heerbaan van Trier naar Maastricht. Een legende beweert dat er op deze plaats een Christusbeeld geplaatst zou zijn door Sint-Lambertus. Het beeld werd onderwerp van diverse legenden. Het bakstenen kapelletje, dat zich op een heuveltje bevindt, heeft een driehoekig geveltje. Tot aan een restauratie in 1853 droeg dit het opschrift: In hoc signo vinces, in dit teken zult gij overwinnen. Tegenwoordig is in de kapel geen Christusbeeld, maar een houten kruisbeeld te vinden.

Het kasteel is gelegen aan de rivier de Maas nabij de plaats waar het riviertje de Voer hierin uitmondt. Aan de oostzijde van het kasteel bevindt zich een statige oprijlaan met aan het andere uiteinde een Mariakapel. Het kasteel was in de vroege middeleeuwen eigendom van de prins-bisschoppen van Luik. Het bestaat uit twee haaks op elkaar staande vleugels die aan de buitenhoek op een uitspringende zware hoektoren aansluiten die weer geflankeerd wordt door een smal traptorentje. Bij het kasteel ligt een poortgebouw met voorhof, beide gedateerd uit 1649 en herbouwd na een brand in dat jaar. Het park, aangelegd rond 1900, is vrij toegankelijk. Het is aangelegd door de indertijd beroemde Franse tuinarchitect Achille Duchêne.

Voetveer Cramignon is een verbinding over de Maas tussen het Nederlandse Eijsden en het Waalse Lanaye. Dankzij dit voet- en fietsveer is het gebied Eijsden-Margraten en de Voerstreek oostelijk en het Sint Pietersberggebied en het sluis complex van Lanaye westelijk ontsloten. Vroeger werden dit soort pontjes over de Maas gebruikt als smokkelroute. Nu maken alleen toeristen, wandelaars en fietsers, gebruik van een uniek voetveer tussen twee landen.

D’n Observant of stortheuvel is een kunstmatige heuvel bij Maastricht met als hoogste punt +170,8 m NAP. De naam is afgeleid van het fransiscaanse observantenklooster (Slavante), dat zich vroeger op de Sint-Pietersberg bevond, en verwijst tevens naar de mogelijkheid om vanaf de top de omgeving te observeren. Onder d’n Observant ligt een grotendeels ingestorte kalksteengroeve, het Zuidelijk Gangenstelsel. Door het gewicht van de opgeworpen grond hebben de steunpilaren het begeven. Ooit liep hier een ondergrondse smokkelroute van Nederland naar België. In 1976 werd D’n Observant opengesteld voor het publiek en kreeg het een recreatieve bestemming. De heuvel kreeg toen ook de naam D’n Observant. Op de top werd een stervormig patroon van schanskorven aangelegd, een verwijzing naar de vijfpuntige ster in het wapen van Maastricht. Vanaf de sterpunten heb je een panoramisch uitzicht over het heuvelland.

ENCI Maastricht, de oudste productielocatie van ENCI, is opgericht in 1926 en ligt langs de rivier de Maas, aan de voet van de Sint-Pietersberg. In de ENCI-groeve in de St. Pietersberg te Maastricht vond tot 2018 het totale productieproces van cement plaats: de winning van kalksteen in dagbouw, het produceren van het halffabricaat klinker, en het malen van deze klinker tot cement. De ENCI-groeve was een grote kalksteengroeve van 150 hectare, die op 1 juli 2018 werd gesloten voor mergelwinning. In 2017 is een gloednieuw wandelpad in gebruik genomen. Via een uitzichtplatform is het mogelijk om de groeve af te dalen.