De wandeling leidt je over en langs de prachtige hellingbossen boven Bunde net boven Maastricht. Het is een wandeling met twee gezichten en met ontzettend veel afwisseling. Soms inspannend in de geaccidenteerde bossen, soms relaxed langs de Grensmaas. Ik combineer de wandeling van vandaag met een bezoek aan een collega. Ze vertelt me dat het echt noodweer is geweest in deze regio. En dat was op de wandeling te merken. Het is nat in de bossen en glibberen en soppen op de hellingen van het Bunderbos. Ze woont tegen het groen van het Geullerbos. Het bos staat erom bekend dat er vele everzwijnen leven, die soms zelfs mensen hebben aangevallen. Ik hoorde een aantal zwijnen vechtgeluiden maken in de uiterwaarden van de Grensmaas. Dan kan dus wel kloppen. Met hoogtepunten als het kasteel van Elsloo, een groen tapijt van daslook in de bossen en de vele wegkruizen, kerken en kapellen is deze wandeling een topper.

Het vlakke gebied tussen de plaatsjes Bunde, Brommelen en Geulle aan de Maas geeft een groot contrast met de hoger hellingbossen in het tweede gedeelte van de route. Het zijn twee totaal verschillende landschappen die natuurlijk wel iets met elkaar te maken hebben. Ze hebben vooral de Maas gemeen die aan de randen van het Geullerbosch en Bunderbos stroomt. De rivier heeft in de loop der tijden een duidelijke grens getrokken in dit landschap. Het landschap langs de grensrivier is open en weids. De hellingbossen na kasteel Elsloo zijn besloten, donkerdere en intiemer. Juist die afwisseling maakt de wandeling bijzonder.

Tegen het einde van de wandeling in het Bunderbos ruikt het naar uien. Op de bodem is een groen deken van daslook te zien. Ze lijken op Lelietjes-van-Dalen en ze vallen op door de sterke uiengeur die de plant verspreidt. He is een zeldzame soort en bedekt enorme oppervlaktes in het bos. De witte bloemen van de daslook geven net boven de groene bladeren een witte gloed. De naam zou afgeleid zijn van dassen die in hun burchten leven waar de plant groeit. Ik knijp wat bladeren tussen mijn vingers fijn en de geur van knoflook en ui komt vrij. Wandelen op een deken van daslook.

We maken een mooie wandeling vanaf station Bunde aan de rand van het Zuid-Limburgse Heuvelland. De wandeling ten westen en ten oosten van de spoorlijn Sittard-Maastricht verschilt dag en nacht. Je begint ten westen van het spoor en loopt richting het Julianakanaal. Je loopt tussen akkers en weiden aan weerszijden van het kanaal, richting de kerk in het dorpje Geulle aan de Maas. Een paadje achter huizen langs brengt je naar de uiterwaarden, waar Staatsbosbeheer tegenwoordig de scepter zwaait over een geweldig stuk nieuwe natuur. In het gebied mag vrij worden gestruind, maar hou wel rekening met de waterstand in de rivier. Aan de andere kant van het kanaal bereik je het fraaie Kasteel Elsloo, goed voor een welverdiende pauze. De tweede helft van de wandeling ten oosten van het spoor gaat steeds op en neer door het hellingbos. Het spoor is nooit ver weg. Smalle paadjes en veldwegen aan de rand van bos en boerenland brengen je terug naar station Bunde.

Het Kaakvoetpad in Geulle aan de Maas, het Molenvoetpad, Bospad en ‘t Steegske bij buurtschap Hussenberg, allemaal prachtige en unieke paden. Ze waren ongetwijfeld oude verbindingspaadjes tussen kleine groepen woningen. Ze vormen unieke verbindingen tussen verschillende plekken en landschappen in Limburg. Paden, alleen wandelend te betreden, zelfs met de fiets lukt niet, speciaal voor de wandelaar met een lange geschiedenis. Op de route heb je het voorrecht op meerdere van deze paden te mogen wandelen.

Zuid-Limburg kennen we als een streek waar de invloed van vroeger van het katholicisme nog zeer zichtbaar is. Vooral de talrijke wegkruisen en kapelletjes vallen daarbij op. Je komt er meerdere tegen en soms op de meest onlogische plekken. Bij de kerk van Geulle aan de Maas prijkt het bord De kérrék van Gäöl en om de kerk de bakstenen kerkhofmuur met daarbinnen vele graven. Hoe kleiner het dorp hoe groter de kerk. zo lijkt het wel. De geschiedenis van deze Sint Martinuskerk gaat terug tot het jaar 1000. Een oudere vrouw doet de stalen poort open en brengt een bosje bloemen naar een graf. Schuin tegenover de kerk staat de Sint-Antoniuskapel met de tekst ‘IN GOD MIJN KRACHT’. Later op de dag zie ik nog wegkruizen en in het Bunderbos is een Mariabeeld in een opening in een imposante eik geplaatst. Ik als atheïst ga bijna in God geloven.

Het Julianakanaal voert een deel van de Maas af. Het grootste deel van de scheepvaart dat via de Maas naar België en Frankrijk gaat, gaat door het Julianakanaal. Het kanaal volgt de loop van de Maas, die iets ten westen van het kanaal stroomt, en daar de grens met België vormt. Het kanaal is vernoemd naar Prinses Juliana. Op 16-jarige leeftijd kwam ze op 22 oktober 1925 naar Limmel om symbolisch de eerste schop in de grond te steken.

De Grensmaas is het deel van de Maas vanaf Maastricht en Smeermaas stroomafwaarts tot voorbij Kessenich en Wessem. De Grensmaas is niet bevaarbaar, is ongeveer 47 kilometer lang en vormt sinds 1839 de grens  tussen België en Nederland. Als regenrivier veroorzaakt de Grensmaas geregeld overstromingen. Project Grensmaas werkt aan hoogwaterbeveiliging en rivierherstel. Dit wordt bereikt door een combinatie van ontgrinding en natuurontwikkeling. Het is tegelijk een natuur- en waterbeheerproject waarin de Nederlandse en de Vlaamse overheden nauw samenwerken.

Kasteel Elsloo ligt aan de zuidzijde van Elsloo met het historische dorpsgezicht. De oorspronkelijke burcht van Elsloo lag meer westwaarts ten opzichte van het huidige kasteel, direct aan een bocht in de Maas. Begin 17e eeuw raakte dit kasteel in verval, doordat de oostelijke oever door het sterk stromende Maaswater afkalfde. De huidige eigenaar is stichting Het Limburgs Landschap. Het bestaat uit een rechthoekig hoofdgebouw, waarin aan de achterzijde een watermolen is opgenomen, de Slakmolen. Rechts aan het gebouw bevindt zich een ronde, inpandige toren en in het kasteelpark stroomt de Hemelbeek.

Het Bunderbos is een hellingbos dat zich kenmerkt door de vele beken en bronnen. Het bos wordt gerekend tot een van de mooiste hellingbossen van ons land. Het bevindt zich op de oostelijke helling van het Maasdal en bedekt daar een aantal Maasterrassen. Plaatselijk komen er hoogteverschillen voor van 80 meter. De Hemelbeek en Slakbeek stromen vanaf hier naar het westen richting de Maas. Bij hevige regenval is het bos heel gevoelig voor erosie.