De Roten Faden, de Rode Draad, is een mooie manier om op eigen houtje Hannover te ontdekken. Het is eigenlijk een persoonlijke stadsgids, een 4200 meter lange rode lijn die is aangebracht op stoepen en pleinen. Het leidt je langs architectonische, historische en verdere bezienswaardigheden door de stad. De Rode Draad is bovendien volledig drempelvrij en dus ook rolstoeltoegangkelijk. De route leidt je langs de 36 bezienswaardigheden van de stad. De compacte route geeft tevens aan hoe dicht de mooie plekjes in het hart van de stad gecentreerd zijn. De route start bij de Kröpcke, het station midden in het centrum, het boekje is tegen een lage prijs te koop op het tegenover het station gelegen Informatiecentrum.

Hoogtepunt voor ons waren de beelden de drie Nana’s. En dat was niet zomaar. Ik maakte de wandeling met Marianne en haar vader noemde zijn oudste dochter altijd liefkozend ‘Nana’. Logisch dat we hier de drie kunstwerken met interesse aanschouwden. Ophalen van herinneringen is ook al een bijkomstigheid van het maken van een mooie wandeling. Verder is het raadhuis een hoogtepunt in de route. Hannover werd gedurende de oorlogsjaren zo goed als met de grond gelijk gemaakt. Maar één van de mooiste bouwwerken van de stad bleef gespaard: het Neues Rathaus, een symbool van de stad Hannover.

Het gebouw behoort tot de mooiste classicistische bouwwerken. De grondlegger van de opera is de beroemde Georg Ludwig Laves, van 1814 tot 1864 bouwkundig hoger ambtenaar van de stad. Nu nog drukken zijn bouwwerken hun stempel op de stad Hannover. Hij moest echter zijn uiterste best doen bij de bouw. ‘Nooit sluit ik me bij de volkomen absurde gedachte aan, een residentietheater op het platteland te bouwen’, oordeelde niemand minder dan koning Ernst August in 1837. Pas zeven jaar later stemde hij toe en zijn zoon huldigde het bouwwerk in 1852 in. Het biedt plaats aan 1200 bezoekers en volgens kenners behoort het tot de top 20 van de wereld.

Het is eigenlijk nog alleen maar een kerkhof maar behoort desondanks tot de grote middeleeuwse godshuizen van Hannover. In de 10e eeuw stond er waarschijnlijk een kapelletje dat in de 12e eeuw werd vervangen door een romantische basiliek. In 1347 werd met de bouw begonnen. In 1943 werd de kerk door de bommen vernield op de buitenmuren en de rest van de toren na. De ruïne is nu een gedenkplaats voor de slachtoffers van oorlogen en geweld. Er hangt in de toren een vredesklok, een geschenk van de partnerstad Hiroshima. Elke dag klinkt er om 9.05 uur, 12.05 uur, 15.05 uur en 18.05 uur een klokkenspel.

Het Nieuwe Stadhuis is het belangrijkste herkenningspunt van de stad. De booglift naar de koepeltoren is een technische hoogstandje en in heel Europa uniek. Binnen zie je vier maquettes van de stad in verschillende tijdsperiodes. Het werd gebouwd van 1901 tot 1913 en er moesten 6026 beukenhouten stijlen in de drassige grond worden geramd om een vast fundament te verkrijgen. Aan de voorzijde zie je afbeeldingen van vorsten en leden van de gemeenteraad, ministers en hooggeplaatste geestelijken. Imposant zijn de grote leeuwen die naast de grote ingang staan en als het ware het raadhuis bewaken.

Vlak naast het Stadhuis staat het architectonische hoogstandje. Het gebouw is een blok beton omgeven met een traliewerk van 5000 vensters. He museum dankt haar ontstaan aan kunstzinnige burgers met vooral August Kerstner. Hij had in Rome een omvangrijke collectie bijeengebracht die zijn neef en erfgenaam Hermann Kestner aan de stad naliet.

Aan de Leine-oever zetelen de beroemde Nanas van Niki de Saint Phalle. Ooit waren ze heel omstreden, maar nu behoren de drie ‘flinke dames’ allang tot de meest begeerde fotoplekjes van de stad. Echter, de volumineuze beeldhouwwerken van de kunstenares Niki de Saint Phalle waren eerst voor veel inwoners een doorn in het oog. Een intensieve discussie volgde op het protest over kunst in de openbare ruimte – maar met een happy end: de inwoners van Hannover hebben hun ‘flinke dames’ namelijk allang in hun hart gesloten. Bovendien werd de kunstenares in 2000 tot ereburger benoemd. Uit dankbaarheid doneerde ze 300 van haar werken aan het Sprengel-museum Hannover. Met de Nana-sculpturen anticipeerde Niki de Saint Phalle halverwege de jaren ‘60 op de opkomende vrouwenbeweging. Door de betekenis van de beeldhouwwerken en de overtuigende samensmelting van vorm en inhoud steeg ze tegelijkertijd ver boven het feminisme uit tot een integrale levens- en kunstopvatting.

Via een mooie poort kom je in de oude binnenstad. De vakwerkgevels uit de 16e en 17e eeuw werden na de oorlog uit verschillende straten van Hannover bijeengebracht en hier als een uniforme rij straten weer opgebouwd.

Behalve het Nieuwe Stadhuis is er in Hannover ook een Oud Stadhuis, dat vanaf 1410 werd gebouwd. Eigenlijk wilde men in het in 1844 slopen maar protesten van een actiegroep kon dit verhinderen. In 1877 werd het gereconstrueerd en sindsdien is het opgesierd met trapgevels en erkers. Nu is het een restaurant en hier worden huwelijken afgesloten.