Wandelen in Bad Pyrmont en met name door het Kurpark is wandelen in een mediterrane sfeer. Het staat bekend om zijn barokke lanen en unieke palmentuin, waar de mooiste palmen worden getoond. En lopend over de Hauptallee lijkt of je in een decor van 100 jaar terug loopt. Langs de lange promenade met dubbele lindes staan nog deze horecagelegenheden als 100 jaar geleden. Het moet goed vertoeven zijn geweest als je hier als kuurgast in de watten werd gelegd. Maar ook nu heeft het centrum veel te bieden. Weliswaar moet je betalen om tot het mooiste gedeelte van het park toegang te krijgen maar dan krijg je ook wat. Prachtige waterpartijen, kronkelende paden, schommelbanken en bijzondere planten en bomen. Het is ook een en al rust en ondanks de warmte bieden de hoge bomen en frisse bronnen verkoeling.

De kuurstad in het Weserbergland is vermaard vanwege de geneeskrachtige bronnen. Vele beroemdheden hebben hier van hun rust genoten. In Bad Pyrmont vroeg ook de Nederlandse koning Willem III zijn tweede vrouw Emma ten huwelijk. De ‘Brunnenplatz’ met de ‘Hylligen Born’ en de Avenue zijn het middelpunt van de stad, samen met de gezellige voetgangerszone, de grote kasteeltuin en de geplaveide waterloop. Al in de Midden-Steentijd en in de Jonge Steentijd, en later in de Bronstijd, de Romeinse tijd, rond het begin van de jaartelling, en in de tijd van de Germaanse stammen waren er mensen, die de bronnen bezochten en gebruikten, getuige de vele bronzen naalden, zogenaamde broches, Romeinse munten en andere als ‘offers’ aan de goden in de bronnen gegooide voorwerpen. Er bestaan in de omgeving nog wel resten van grafheuvels, van onbekende herkomst en ouderdom, en van vroegmiddeleeuwse walburgen.

Het kuurcentrum bestaat uit kasteel Pyrmont, het kuurpark met Palmentuin, een aantal geneeskrachtige bronnen en de Dünsthohle, de dampgrot. Van de zeven geneeskrachtige bronnen is de in 1350 al door een plaatselijke monnik beschreven Hyllige Born, Heilige Bron, de oudste. De andere zijn in de 18e-19e eeuw aangeboord. Zes van de zeven bronnen hebben drinkbaar water, de zevende, Salinenquelle, is alleen om er in te baden. Er zijn twee soorten bronnen: keukenzouthoudende, en o.a. koolzuur en sulfaat houdende bronnen.

Tussen 1526 en 1536 lieten de graven van Spiegelberg een fort met woongebouwen en een hoekbastion bouwen nabij de hoofdlocatie, waarin tussen 1557 en 1562 in het zuidwestelijke gebied een representatief paleis van drie verdiepingen in de stijl van de Weserrenaissance werd gebouwd. Het kasteel, zwaar beschadigd tijdens de Dertigjarige Oorlog, werd aan het begin van de 18e eeuw afgebroken; Op de fundamenten lieten graaf Anton Ulrich von Waldeck en Pyrmont tussen 1706 en 1710 een barok paleis bouwen als zomerresidentie. In het gebouw is het museum van de stad, waarin onder andere de geschiedenis van het kuurbedrijf en de banden met het Nederlandse koningshuis, koningin Emma was prinses van Waldeck-Pyrmont, worden belicht.

De Palmengarten is een palmentuin die deel uitmaakt van het kuurpark en is zo’n 5 ha groot. De Palmentuin werd gerealiseerd in het Belle époque doordat toenmalig hoftuinman Werner Dirks dit graag wilde realiseren, zijn voorganger Julius Trip had in 1903 al de eerste ideeën hiervoor opgesteld en ontworpen. Mede door contact van Dirks met de kunsthandelaar Ludwig Winter die lange tijd in de plaats Bordighera aan de Italiaanse Riviera verbleef werd dit ook gerealiseerd. De palmentuin is de grootste subtropische tuin van Duitsland en de noordelijkste van Europa. Het doel van de palmentuin is het gevoel te geven dat men zich aan de Middellandse Zee bevindt door haar plantensoorten om het menselijk verlangen daarnaar te bevredigen. De oudste palmboom is ongeveer 300 jaar oud, is ongeveer 11 meter hoog en heeft de naam “Leo”. Tussen 1928 en 1931 wordt de Palmentuin door Dirks geperfectioneerd. Grote groepen beukhagen worden aan de noord- en zuidzijde verbreed en versterken hierdoor het karakter van het landschap. Een pad met Jeneverbesbomen begrenst het palmgebied in het oosten. Het zijn geen cipressen, omdat het in Noord-Duitsland daarvoor ‘s winters te koud was. Ze lijken echter qua uiterlijk erg op elkaar.

Een prachtig rustpunt in het kuurpark is het theehuis. Nog mooier misschien is de Telemann-tuin voor het theehuis. Deze werd aangelegd ter nagedachtenis aan de ‘bloemenliefhebber’ en componist Georg-Philip Telemann. Georg-Philip Telemann verbleef meerdere keren in Bad Pyrmont voor een kuur. De tuin bij het theehuis in het kuurpark is ontworpen en gemodelleerd als een tuin in de barokstijl van de openbare tuinen van Hamburg uit 1810.

De Pyrmonter Hauptallee ligt in het hart van Bad Pyrmont, direct voor het fonteinplein met de Hylligen Born, het centrum van de stad en tegelijkertijd hét herkenningspunt van Bad Pyrmont. Hier begint de historische hoofdstraat en het wordt beschouwd als het oudste voetgangersgebied ter wereld. In het lager gelegen gebied gaat het verder als een wateravonturenroute. De circa 400 meter lange lindelaan is omstreeks 1670 aangeplant en was bedoeld om onder meer als centrale wandeling te dienen tijdens een drinkkuur. Het wordt gevormd door vier rijen lindes die staan geformeerd langs de lange laan.

De Friedrichsquelle ontspringt ongeveer 150 m ten noorden van de Helenenquelle in het Friedrichspark. De bron levertongeveer 40 liter geneeskrachtig water per minuut. Het is vernoemd naar de laatste regerende prins, Friedrich zu Waldeck en Pyrmont (1865-1946).