Trage Tocht Ede Kernhem – Wandelen op een van de oudste landgoederen van Nederland

Na alle indrukken van Japan met steden die uitpuilen door de overbevolking, de rust opgezocht van landgoed Kernhem. De wandeling is met de geuren en kleuren van de lente heel aangenaam. Echte hoogtepunten heeft de wandeling niet, het landschap als geheel is het hoogtepunt. Een eenzame eik midden in de velden, vers geploegd akkerland, een boemeltreintje dat langzaam door het landschap kruipt, omhoog lopende beukenlanen, rustige bossen, verrassende paadjes langs de bosrand, uitbundige paardenbloemen in de weilanden, een paard dat door de wei galoppeert en goed gezelschap. Ik ben tevreden, dat zal Rob Wolfs ook geweest zijn na het ontwerpen en lopen van deze Trage Tocht.

De graven van Gelre bouwen van de 12e tot en met de 14e eeuw diverse versterkingen langs de grenzen met Utrecht. De burcht Kernhem was zo’n versterking. Na de Middeleeuwen wordt het landgoed uitgebreid met tal van hoeven en hofsteden. Maar gaandeweg raakt het machtige kasteel in verval en wordt eind 18e eeuw gesloopt. Op de puinresten verrijst in 1803 het tegenwoordige Huis Kernhem, in classicistische stijl. In de 19e eeuw is het enkele decennia in gebruik als kostschool voor deftige meisjes. Daarna verhuurt men het gebouw aan gefortuneerde families tot 1964. In 1970 schenkt de eigenaresse, Sophie M. M. Gaetani, gravin Bentinck, het huis aan de gemeente Ede, die het pand grondig restaureert.

Landgoed Kernhem ligt rond het gelijknamige Huis Kernhem in de gemeente Ede. Het landgoed omvat 31 hectare landbouwgrond met vier historische boerderijen, en 33 hectare bos, lanen en parken. In de 18e eeuw werd het landgoed ingericht in classicistische stijl. Een belangrijk element vormde de ongeveer 3 kilometer lange west-oost allee.

Ten oosten van het huis Kernhem ligt een kleine grafheuvel die vermoedelijk dateert uit de bronstijd. In de 18e eeuw werd daarbovenop een doolhof aangelegd. Tussen het doolhof en het huis loopt de Doolhoflaan, die tegenwoordig de gemeentelijke begraafplaats doorkruist. De bomen van de laan zijn grotendeels beuken die al in 1735 werden aangeplant. Ze herbergen een groot aantal vleermuizen van verschillende soorten. De in de totaal drie kilometer lange laan werd daarom al in 1978 aangewezen als vleermuizenreservaat.

In de Doolhoflaan ligt een napjessteen, een vermoedelijk zwerfsteen, de zogenaamde bloedsteen. Daarover bestaat het verhaal dat er ‘s nachts, bij volle maan, bloed uit kan worden geprikt.

Het Edese bos is een zeer oud bos en wordt al in 1512 genoemd in een in dat jaar opgestelde boswet. Het bos was toen in handen van dertien hoeven (eigenaren). Aan het hoofd stond de houtrichter, eigenaar van de boerderij Slijpkruik en als zodanig in bezit van een hoeve hout in het bos. Het bos bestond toen hoofdzakelijk uit eiken en beuken. Het Edese bos west hoorde vroeger bij landgoed Kernhem. Dit is nog terug te zien in de vele Beukenlanen in het gebied.

De Doesburgermolen is een gesloten standerd-korenmolen met een oude staartconstructie en is een van de oudste windmolens in Nederland. De 60 cm dikke standerd zelf is volgens onderzoek gemaakt van een boom die tussen 1618 en 1628 geveld is. De huidige molen moet dus na ongeveer 1620 gebouwd zijn. De molen heeft een oudhollands gevlucht waarvan momenteel een roede wordt vervangen.