Waar de Nette de Niers in stroom in het Maas-Niederrheingebied net over de grens bij Venlo, overheerst de rust en loop je door de prachtige natuur. En typisch Duits, wat dat dan is? De perfecte markering, de goed uitgekozen onverharde paden en de gastvrijheid in het dorpje Wachtendonk, dat samen kenmerkt de Duitse wandelcultuur. Wachtendonk is een prachtige oude vestingstad waar van alles te zien. We drinken een kop koffie en Apfelstrudel in een klein restaurantje. De uitbater had een grootvader die in Nederland woonde, Nederlandse roots dus. Hij spreekt voluit en heeft waardering voor de Nederlander. Hem vallen ook de prijsverschillen tussen onze landen op, spot wat met de belastingwetgeving en heeft interesse in onze wandelavonturen. Na het afrekenen willen we nog even de kerk bezichtigen en lopen door een straatje. Het blijkt echter doodlopendete zijn, en daar duikt de uitbater weer op. Achter zijn pand is een doorgangetje naar de kerk. ‘Dit werd lang gebruikt door mannen die zogenaamd naar de kerk gingen, maar via deze toegang stiekem de kroeg indoken.’ We duiken weer de natuur in, langs de Niers, de waterburcht, een wegkapel en veel landelijk schoon.

De combinatie van het historische stadje Wachtendonk, de rijkdom van het landschap, de riviertjes de Nette en de Niers met daarbij mooie paden langs het water en een voetveertje, maken deze wandeling echt leuk. De route volgt grotendeels de geel-rode markering van het Maas-Niederrheinpad dat ik rond 2012 liep.

De Nette is een zijrivier van de Niers met een lengte van 28 km. De rivier stroomt door het Nettetal en mondt bij Wachtendonk uit in de Niers. De Nette maakt ook deel uit van het Duits-Nederlandse Natuurpark Maas-Swalm-Nette.

Sinds 1998 is het oude waterleidingbedrijf niet meer in gebruik en dreigde te worden afgebroken. De cultuurkring Wachtendonk zette zich in voor het behoud van dit gebouw. In 2001 werd besloten om het gebouw te gebruiken voor artistieke doeleinden. Sindsdien is het een decor voor exposities, kunstenaarsateliers, fotostudio’s en dergelijke.

Van de bron, een boerderij in Kuckum, tot aan Gennep legt de rivier circa 114 km af. Slechts 9 km bevindt zich op Nederlands grondgebied. De rivier mondt ten slotte in de gemeente Gennep in de Maas tussen de Milsbeek en het Genneperhuis uit. De tot 500 meter brede bedding, waardoorheen de Niers vandaag de dag stroomt, is door de Rijn en het landijs gevormd. De Niers vormde met zijn drassige oevergebieden een natuurlijke grens tussen verschillende landstreken. Er werden in de omgeving van het riviertje vele kastelen en herenhuizen gebouwd, die nu als historische monumenten voortbestaan.

De nederzetting Wachtendonk is gesticht rond een waterburcht. Deze burcht stamt uit het jaar 899 na Chr. De heerlijkheid werd door de Heren Van Wachtendonk in 1196 gesticht, aan de rivier de Niers. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog was het versterkte grensstadje Wachtendonk met zijn kasteel burcht een strategische locatie om te bezitten. Daarom is er vaak om gevochten.

Al in de 14e eeuw heeft Wachtendonk een kasteel dat op een belangrijke oversteek over de Niers stond. Eerst Geldrisches leengoed, daarna Geldrische Landesburg, het complex kwam in de 15e eeuw tijdelijk bij het hertogdom Kleef voordat het weer bij Geldern hoorde. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog was het kasteel tijdelijk in handen van de Nederlandse Staten-Generaal en tijdelijk in handen van keizerlijke Spaanse troepen. Toen het in 1603 werd veroverd, was het waarschijnlijk zo zwaar beschadigd dat het nooit is herbouwd. In de jaren zestig werden de fundamenten van het kasteelcomplex blootgelegd tijdens opgravingen en werden sommige herbouwd.

In de nacht van 1 mei 1933 werd in het bos aan de Laerheiderweg een foto van de Madonna aan een boom gehangen. Het beeld is gebaseerd op de lof van een soldaat tijdens de Franse gevangenschap in de Eerste Wereldoorlog. Na thuiskomst werd het geschilderd. De symbolen “AK GG 1917/20 AFD A” zijn bij de afbeelding gevoegd. De vertaling luidt: “Geprezen als krijgsgevangene, geëxecuteerd als vrije Duitser!” Bewoners onderweg zorgden voor de foto en aanvankelijk stond er alleen een kleine knieler voor de foto opgesteld. De foto werd later verborgen in een hut gemaakt van berkenstammen. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen een aantal burgers bijeen en bouwden het Heilige Huis in zijn huidige vorm.