De wandelroute ‘Ons Kloosterpad’ werd vorig geopend door de provincie Noord-Brabant. Met een totale lengte van 330 kilometer komen de lopers langs kloosters in Noord-Brabant en in Noord-O0st Brabant in Haren, Heeswijk-Dinther, Megen en Ravenstein. In navolging van deze wandelroute heeft Platform Toerisme Landerd Uden diverse ‘Mijmerroutes’ uitgezet. De wandeling komt langs verschillende plekken met een religieus verleden. De Mijmerroutes kwamen tot stand dankzij bijdragen van het Streekfonds, Erfgoed Uden en het Stimuleringsfonds van Stichting Maashorst in Uitvoering. Je geniet niet alleen van de mooie omgeving, maar wordt ook geïnspireerd en tot mijmeren aangezet. Het zijn totaal zes routes, in iedere kern van de nieuwe gemeente Maashorst start er één. Vandaag dus de mijmerroute Odiliapeel, vanuit het dorp Odiliapeel naar het de Sint Odiliakapel, door boscomplex Odiliapeel met mooie beeldhouwwerken en door grote Peelontginningen.

Naast het routeboekje krijgen de deelnemers attributen mee zoals een kunstwerkje en speciaal wandel-wol. Het kunstwerk is gemaakt van klei dat afkomstig is uit een gegraven sleuf in de Maashorst in 2018. De wandel-wol absorbeert en ventileert tijdens het lopen en zorgt voor warme voeten in de winter en verkoelt in de zomer. Het kunstwerkje ‘Oertje’ is gemaakt door beeldend kunstenaar Maria van de Laar en de WandelWol is afkomstig van Anita en Stella, de dames van ‘Wild van Maashorstwol’, een enthousiaste groep van vrijwilligers die graag laten zien en voelen wat je allemaal met schapenwol kan doen. Daarnaast heeft Maarten van den Elzen haiku’s geschreven voor de Mijmerroutes. Dit is een vorm van Japanse dichtkunst, geschreven in drie regels.

Odiliapeel (Brabants: De Piejel) is een kerkdorp in de gemeente Uden. Het dorp werd gesticht in 1922 en was oorspronkelijk ontstaan als een ontginningsdorp waar, zoals veel in de Peelstreek, turf werd gestoken. In de begintijd had het nog de naam Terraveen. De herdoping van Terraveen in Odiliapeel is een gevolg van de kerkelijke organisatie van de zielzorg voor het nieuwe dorp. Terravener Bertus Coppens was een goede bekende van Hannes Donkers van de Hulstheuvel in Uden, en deze laatste had een broer bij de Kruisheren in Uden, Tinusbruur. En zo ging de zielzorg in Terraveen naar de Kruisheren. De Kruisheren hebben in Odiliapeel een rectoraat gesticht en een kerk gebouwd. De beschermheilige van de Kruisheren is de heilige Odilia van Keulen, en dus werd zij patrones van de nieuwe dorpsgemeenschap. Op 5 mei 1930 besloot de gemeenteraad dat het nieuw ontgonnen gebied de naam Odiliapeel kreeg.

De bunker 222 is gebouwd in 1951 en werd gebruikt voor het beschermd opstellen van radio-apparatuur. In de beginjaren ’70 was dit niet meer nodig. De bunker is ook nog als opslagplaats gebruikt en verkeerd nog in redelijke staat.

In 1930 stond er in Odiliapeel een noodkerk en in 1959 werd er een nieuwe kerk gebouwd naar het ontwerp van architect Jan de Jong. Het bakstenen kerkgebouw is  een zaalkerk opgetrokken in Bossche School-stijl op een rechthoekig plattegrond. Op de noordoostelijke hoek staat een vierkante kerktoren met uurwerken en klokken. De kerk is gewijd aan de Heilig Kruisvinding,dit  is de terugvinding van het kruis waaraan Jezus gestorven zou zijn door keizerin-moeder Helena. Volgens de overlevering ontdekte Helena van Constantinopel, de moeder van keizer Constantijn, omstreeks het jaar 325 tijdens een rondreis door Palestina een grot waarin ze drie houten kruisen aantrof, de kruisvinding. Om onbekende redenen wist Helena dat een van de drie het kruis was waaraan Jezus was gestorven.

Odiliapeel ligt te midden van Peelontginningen, waaraan het dorp ook zijn ontstaan heeft te danken. Hier wordt veelal de intensieve veehouderij beoefend. Ten zuiden van het dorp strekt zich echter een fraai bos uit van 130 ha, dat bekendstaat als Boscomplex Odiliapeel en dat eigendom is van de gemeente Uden. Het is een gemengd ontginningsbos waarin men een enkele beuken- en eikenlanen kan aantreffen en waarin een aantal wandelingen zijn uitgezet.

De Sint Odiliakapel is in 1995 gesticht door enkele inwoners van Odiliapeel en bevindt zich in het bos ten zuiden van de dorpskom. Het is een eenvoudige kapel, een nis met een beeld van St. Odilia van Keulen. Aanbevolen voor een meditatief moment in de natuur    Odilia was maagd en martelares, en één van de gezellinnen van St. Ursula van Keulen. Ze stierf rond het jaar 453. De kruisheren brachten haar in Keulen vereerde relieken in 1287 naar hun klooster in Clair-Lieu in Huy. St. Odilia is patrones van de kruisheren. St. Odilia van Keulen wordt vaak verward met St. Odilia van de Elzas of ook wel van St. Odiliënberg (St. Odilia van de Elzas wordt aangeroepen tegen oogziekten).

In het bos heeft beeldhouwer Andre van Boxtel een aantal kunstwerken gemaakt van bomen. Met een kettingzaag maakt hij kunst, fantastisch mooi.

Onder het bewind van H.A. van Ysselsteyn als minister van Landbouw (1918-1922) kreeg de ontginning van de Peel een extra-stimulans. Er kwam een commissie Lovink, die rijksvoorschotten regelde voor ontginningsprojecten. Tweede Kamerlid Jean Poels riep vervolgens de Stichting Eigen Boer in het leven. Deze begon in 1920 met de uitgifte van grond. Het Udense Odiliapeel zou er zonder deze rijksvoorschotten nooit zijn gekomen. Met die gelden ging een Ontginningscommissie, vanaf 1925 het Gemeentelijk Ontginningsbedrijf, aan de slag. Onder de bezielende leiding van burgemeester Thijssen vestigde zich enkele jaren later het eerste twintigtal boeren in wat toen nog Terraveen heette. Een grote Peelontginning als Terraveen kon de gemeente Uden niet op eigen kracht aan. Na jaren van plannen kon tijdens de Eerste Wereldoorlog worden begonnen. Honderden Belgische vluchtelingen, die waren ondergebracht in Vluchtoord Uden, kregen een schop in de handen gedrukt en togen aan het werk. In 1919 kwamen de al genoemde rijksgelden beschikbaar en in 1925 zag burgemeester Thijssen, mede dankzij het Gemeentelijk Ontginningsbedrijf, de eerste pioniersboerderijen verrijzen in het nieuwe dorp Terraveen.

Het monument staat er ter nagedachtenis aan de tijdens de oorlogsjaren als militair of verzetsman gevallen leden van het Tweede bataljon van het 2^e Regiment Infanterie. Het is een gedenkmuur waarop drie natuurstenen plaquettes zijn aangebracht.