Door het dal van de Grote Koning van El Cercado naar La Calera

De wandeling start tegenover Bar Maria in El Cercado. Maria leidt al tientallen jaren het kleine barretje. Het is er vaak koud omdat de striemende wind recht in de bar waait en je hier altijd in de schaduw zit. Elk jaar is de eerste ontvangst warm, ze kent ons, zelfs van de jaren dat we hier met zijn vieren kwamen: los quatros holandeses. Sinds enige jaren kan een vriend niet meer meelopen en komen we met zijn drieën en Maria heeft altijd een warme belangstelling voor hem. ‘Que tal?’ is het eerste woord wat ze spreekt: ‘Hoe is het?’ waarna de warme hand naar ons reikt. Het barretje is haar domein waar je heerlijke vogelkerssoep kunt eten en waar je als je een trouwe gast bent, en dat zijn wij, een plaatselijk gestookte borrel van palmensap krijgt. We komen hier later in de week nog terug, het is een mooie uitvalsbasis voor vele wandelingen. Naar La Matanza, naar Chipude of naar het Nationaal Park La Garajonay. Met altijd die warme ontvangst van Maria als start van de wandeling.

El Cercado is het beroemde pottenbakkersdorp van La Gomera. Hier wordt nog zonder gebruikmaking van draaischijven potten van klei geboetseerd. Busladingen met toeristen uit Tenerife komen hier op een dagtochtje even kijken en wat kopen. Zonder technische hulpmiddelen worden hier potten gemaakt door hompen klei op elkaar te stapelen en glad te strijken. In dit kleine boerendorp van 200 inwoners is de pottenbakkerskunst van La Gomera bewaard gebleven, volgens de zogenaamde opbouwtechniek. Het wordt vooral voor de toeristen geproduceerd en bestaat vooral uit melkkroezen, kannen, schotels en schalen zoals de tastadora waarin graan wordt geroosterd voor de bereiding van gofio. Tegenover Bar Maria lopen we de bergweg in die al snel verandert in een smal pad het dal van de Grote Koning in. Het pad zit geplakt tegen de bergwand en soms vraag je je af hoe het in godsnaam bedacht en gemaakt is. Steile trappen leiden je langzaam het dal in, steeds verder zakkend tot je langs terrassen in de eerste buurtschappen komt van Valle Gran Rey. Het is een wandeling van de hoge bergen naar de zee langs palmenbomen. Je daalt zo’n 1000 meter langs palmenbomen en authentieke huizen tot je in het mooiste dorpje van het eiland aankomt: La Calera.

La Calera is het mooiste dorpje van Valle Gran Rey en ligt met zijn huizen van witte muren geplakt tegen de helling van de berg La Merica. De dunne smalle straatjes zijn alleen via talloze trappen te bereiken en het is een wirwar van huizen die dicht op elkaar zijn gebouwd. Absolute trekker en mooiste plek om er te eten is Orquidea, de passiebloem. Het terras geeft de mooiste zonsondergang van La Gomera. Het uitzicht op de Atlantische Oceaan en de bananenplantages onder je is fantastisch. Vele malen hebben we hier gegeten in het restaurant dat wordt beheerd door Pepe. De man die niet in de stress te krijgen is, loopt alsof hij elk moment omvalt en de aandacht moeilijk bij het restaurant kan houden als op de tv Barcelona aan het voetballen is. Verder heeft hij denk ik wel de meest uitgebreide muziekverzameling die er is. Er is altijd de rocksound op de achtergrond, een heerlijke plek om te vertoeven en te eten onder de papaya- en mangobomen. Het eindpunt van de wandeling geeft achter je de mooie blik op het dal van de Grote Koning en links en rechts enorme machtige rotswanden die bij het avondlicht prachtig zijn.

De wandeling eindigt bij de Atlantische Oceaan waar bij zonsondergang de hippies trommelen en dansen en waar je op de terrassen een prachtig uitzicht hebt over het Grote Dal en de Atlantische Oceaan. Hier kwamen in de jaren ’60 de eerste hippies uit Berlijn. In eerste instantie was de bevolking wantrouwend en stonden verbaasd te kijken. Nu hebben ze echter een minder prominente plek in het plaatsje maar hebben wel een boost gegeven aan het (wandel)toerisme. En niet minder belangrijk, het is de mooiste plek om als uitvalsbasis te gebruiken voor talloze wandelingen. Waarvan die van vandaag een van de mooiste was.