De route is een echte natuurwandeling. Je komt geen echte kijkpunten tegen maar dat is tijdens de wandeling geen enkel probleem. Volop bossen met de nu overvloedige bladeren op de bodem en nog aanwezige herfstkleuren in de bomen. Het eerste gedeelte loop je nog aan de rand van de hogere Maasterrassen met rechts uitzicht op akker- en weilanden. Halverwege stijg je naar de hoger gelegen Maasterrassen waar je op de grens met Duitsland terugloopt naar Tegelen. Bomen, bossen, soms uitzichten op het lagere land, bossen en nog een bossen. En daar is helemaal niks mis mee.

Het terrassenlandschap langs de Maas tussen Venlo en Roermond is uniek in Nederland. De rivier heeft zich hier diep ingesleten en dat kun je uitstekend zien op de hogere hellingen in het grensgebied met Duitsland. Genoeg reden om de Maasterrassen met een Trage Tocht te verkennen. Aan de rand van Tegelen wandelen we de Wambachgroeve in en zijn we direct in het groen. Vanuit de voormalige kleigroeve klim je in een mum van tijd naar het bos op het hoogste terras, op ruim 40 meter. Om de hoogteverschillen te beleven zoeken we de steile terrasrand op. Jammer genoeg is het geluid van de snelweg hier tamelijk dominant, dus we duiken vlot de laagte van de Aalsbeek en het Vossendal in. De wandeling gaat verder tussen akkers en weiden. Van verre hoor je de balkende viervoeters van ezelboerderij ‘t Jaegershoes. De boerderij en even verder Maria Hoef zijn een aangenaam intermezzo. Zand- en grindwegen maken nu plaats voor smalle bospaadjes op de helling. Vanaf het zuidelijkste puntje volgen we de steilrand een heel eind, de diepte is vaak imposant. Bij Maalbeek zien we hoe de bronbeek zich een weg tussen de terrassen heeft gebaand. Terug op de grens duikt de route ter afwisseling nog even Duitsland in, over het grote heideveld Hühnerkamp. Vanaf het ‘dak’ van de voormalige stortplaats bij Wambach valt het oog op de fabriekspijpen van Tegelen. Al in de Romeinse tijd werd hier klei gewonnen voor de productie van dakpannen. Bij de latere kleiwinning kwamen regelmatig fossielen naar boven. Tegelen kreeg naam als vindplaats van fossiele zoogdieren, het geologisch tijdvak Tiglien is zelfs naar het dorp genoemd. Op enkele minieme stukjes na is de route helemaal onverhard (98%).

De voormalige stortplaats Wambachgroeve ontstond door de winning van klei, die hier al sinds de Romeinse tijd in deze omgeving werd gewonnen voor de vervaardiging van met name dakpannen. Het woord Tegelen stamt dan ook af van het Latijnse woord ‘tegula’. Rond 1960 werd begonnen met de winning van klei in het gebied rondom de Wambachgroeve. Daarna is deze 14 ha grote groeve in 1975 als stortplaats in gebruik genomen voor hoofdzakelijk de verwerking van bedrijfsafval. De verwerking van huishoudelijke afvalstoffen geschiedde op andere locaties. De voormalige stortplaats is toegankelijk voor wandelaars en maakt inmiddels onderdeel uit van het Pieterpad.

Het Bronbeekje ontspringt op de hellingen van de Maasterrassen. De regen die hier op het hoogterras valt, zakt in de grond. Het grondwater passeert een ondoordringbare laag en stroomt over deze laag de grond uit. Het water is helder en in de beek groeien waterplanten die alleen in heel schoont water kunnen leven

De Maasterrassen vormen een aardkundig verschijnsel dat optreedt waar de Maas door de Venloslenk loopt. Ze vormen samen met het Maasdal de Maasvallei. Men onderscheidt het laagterras, het middenterras en het hoogterras. Tijdens de warmere periode tussen de verschillende ijstijden schuurde de wilde Maas zich een stroombedding uit in haar eigen puinkege, door het water aangevoerde stenen en kiezel. Zo ontstonden gedurende de verschillende periodes de verschillende Maasterrassen.