Trage Tocht Maasbree – Wandelen door oude Maasmeanders

De wandeling start mysterieus met de dichte mist die vanmorgen over dit gedeelte van Limburg hangt. Langs de Everlose Beek de eerste beversporen en verderop op kronkelende paden een oude landweer. Mos en omgevallen bomen door de storm bepalen het beeld. Op de Kraaijelheide wandel je over een prachtig oud en kronkelend karrespoor. Tussen de brem en verder over zandwegen tussen de open velden loop je naar de Kolbroek. Het is er nat met rechts de rivierduinen en links laagtes die langzaam aan het verlanden zijn. Een opener landschap volgt met doorkijkjes naar groene grasweides tot je bij de Springbeek komt. Het water stroomt niet en ontstaat iets verder bij het Dubbroek. Dit laatste natuurgebied is nog natter, het is soppen en glijden in de kleigrond. Karakteristieke met bos begroeide populieren en elzenbroekbossen bepalen hier het beeld. In het water ontwaken de eerste bloemen en ganzen eten zich vol op de graslanden erlangs. Via zorgboerderij Dubbroek met meerdere kreatieve uitingen bij de moestuin, gaat de route nog wat hoger, een nieuw Maasterras. Hier loop je over de glooiende velden terug naar het beginpunt bij het buurtschap Rooth bij Maasbree.

Routemaker en bedenker van deze wandeling: ‘We wandelen een mooie, lange lus in het Noord-Limburgse land van Peel en Maas. De Maas ligt dan wel op een paar kilometer afstand, toch was de rivier bepalend voor het landschap waar we doorheen wandelen. Het tochtje gaat over heidevelden en zandige heuvels. Dit zijn rivierduinen die hier vanuit de Maasbedding tijdens de laatste ijstijd zijn opgestoven. Bij Koelbroek en Dubbroek lopen we aan de rand van een laagte, een oude Maasarm. Dichtbij het startpunt pikken we een graspad op langs de Everlose Beek. We komen op oefenterrein Kraijelheide, waar onze militairen al in geen levensdagen meer zijn geweest. Bij het noordelijkste puntje betreden we het Koelbroek, een drassig elzenbroekbos van Staatsbosheer. In deze oude Maasmeander werd vroeger veen gestoken en brandhout gekapt. Het is nu een broedgebied voor moerasvogels als de karekiet en ook de bever heeft hier zijn plek gevonden. We steken opnieuw de Everlose Beek over en beklimmen de zandduintjes van de Blerickse Bergen. We wandelen er over een natuurbegraafplaats, dus respect is op zijn plaats! Voorbij het fraaie Mortelsven komen we in het Dubbroek: natuurgebied en buurtschap. Het is beslist de parel in de route. De graslanden van Dubbroek herbergen in de lente een roze tapijt van pinksterbloemen. Even verderop zien we op de oude Maasbedding voornamelijk elzenbroekbos, met wat hogerop ook eiken en dennen. Tussen de elzen zie je in het voorjaar talloze gele dotterbloemen. We volgen de route van het Limburgs Landschap en staan dan ineens enkele meters hoger. We zijn één Maasterras gestegen. Voorbij boerderij Dubbroek klimmen we zelfs naar een volgend rivierterras. Zo wandelen we de laatste kilometers in een aangenaam glooiend boerenland.’

De ongeveer 20 km lange beek die zich ligt ten zuiden van Grubbenvorst. De beek begin ten oosten van Beringe vlakbij buurtschap Everlo en volgt ten zuiden van Maasbree weer een gekanaliseerd tracé. De laatste kilometers stroomt de beek in noordelijke richting parallel aan de Maas, waarin de beek uitmondt ter hoogte van het Gebroken Slot. De beek wordt vooral gebruikt om landbouwgebied te ontwateren. Daarom is het water zeer voedselrijk. In 2015 werd de beek om het natuurgebied Koelbroek heen geleid, zodat dit natte natuurgebied weer gevoed kon worden met de daar van nature voorkomende kwel.

De naam Kockerse is waarschijnlijk afgeleid van een familienaam of bijnaam. In feite dragen de nazaten van de naamgever nog steeds de bijnaam Kockerse. De namen Voorste Kockerse en Achterste Kockerse worden voor het eerst genoemd in een uit 1459 daterende rekening van het Land van Kessel, als bezit van Brant van Brede. Waarschijnlijk gaat de geschiedenis van de boerderijen zelfs terug tot 1369, als bezit van een heer met de naam Zeetse van Brede. De Voorste Kockerse raakte, vooral door de Tweede Wereldoorlog, steeds meer in verval, totdat deze in 1954 werd gesloopt. De Achterste Kockerse bestaat nog steeds. Bovendien geniet deze boerderij sinds 2004 monumentale bescherming als gemeentelijk monument. Voor de huidige boerderij staat een aantal eeuwenoude kastanjebomen. Aangezien de Voorste Kockerse aan de weg lag, ligt de nu nog bestaande Achterste Kockerse een stuk van de weg af.

De Kraijelheide is een natuurgebied tussen de gemeenten Venlo en Peel en Maas en grenst aan het Koelbroek. De naam komt van kraai-lo wat kraaienbos betekent. Een synoniem van deze naam, Kraayel, komt al voor in 1767. In de jaren 30 van de twintigste eeuw werd het gebied grotendeels ontgonnen in het kader van werkverschaffing. Later werd het een recreatiegebied. In plannen die tussen 1967 en 1982 werden gevormd kreeg het gebied een militaire bestemming. De soldaten van de Frederik Hendrik Kazerne zouden hun oefenterrein aan de Groote Heide verruilen voor de Kraijelheide. Het gemeentebestuur van Venlo maakte bezwaar hiertegen, gevolgd door omwonenden en belangengroepen. Uiteindelijk werden deze plannen van het Ministerie van Defensie niet uitgevoerd. Het is nu een natuurgebied maar blijft officieel militair terrein.

Het natuurgebied ligt bij Boekend, een dorp in de gemeente Venlo en is gevormd door een oude Maasarm. In de 19e eeuw werd in het gebied turf gestoken en brandhout gekapt. Rond 1850 bestond het grotendeels uit plassen met daarin enkele eilandjes. De gevangen vis werd verkocht op de Venlose weekmarkt. In de jaren 30 veranderde het gebied ingrijpend; de beek die door het gebied stroomde veranderde in een snelstromend kanaaltje, werd door de snellere stroming minder diep en de vissoorten maakten plaats voor waterplanten. Intussen is het gebied volledig verland, maar de restanten van de oude Maasarm zijn nog steeds zichtbaar. Momenteel is het gebied tot natuurreservaat verklaard

Het brongebied van de Springbeek bevindt zich in het Dubbroek, een oude Maasbedding. De beek mondt uiteindelijk bij Hout-Blerick uit in de Maas.

Het natuurgebied Dubbroek ligt in een oude Maasbedding. Als elzenbroekbos werd het gebruikt voor de winning van elzenhakhout. Hieraan kwam na 1945 een einde. Vervolgens werden er populieren aangeplant in het broekbos en op de vochtige weilanden. In deze situatie werd het gebied door Het Limburgs Landschap aangekocht. Sindsdien werden de populierenplantages weer in elzenbroekbos omgezet. In de laagste delen, die vrijwel altijd onder water staan, vindt men elzenbroekbos met zwarte els en de koningsvaren groeit op iets drogere delen.