Klompenpad Babborgapad – Wandelen over oude smokkelpaden

We wandelen over het Babborgapad dat deels langs de grens met de deelstaat Nordrhein-Westfalen in Duitsland ligt. Vanuit Babberich met ongeveer 2000 inwoners in het gebied dat door drie rivieren wordt omgeven: de Rijn, de Oude IJssel en de Gelderse IJssel. Het is een rivierengebied van oorsprong en op afstand liggen hogere gebieden zoals Montferland en de Eltenberg met een hoogte van 82,4 meter. Het vlakke land dat hier tegenaan ligt, is het decor van dit klompenpad. Je wandelt door kleine bossen op het Duitse deel. Hier liggen romantische paden en weilanden. De wandeling gaat ook over de oudste zanddijk van Nederland. Deze dijk herinnert nog aan de relatief hoge waterstanden die in de Liemers voorkwamen. Men had hier behoorlijk last van, nu is echter het water van de rivieren onder controle. Je wandelt over smokkelpaden waarover geromantiseerde smokkelverhalen de ronde gaan. Het smokkelen was vroeger een noodzakelijke bijverdienste. Het was een kat- en muisspel tussen douaniers en gelukszoekers. 

Routemaakster en bedenkster Jacqueline Blankers over deze route: ‘Vanaf de zuidzijde van het station in het centrum lopen we door de oude binnenstad. Tijdens deze, maar ook andere wandelingen zien we de betekenis van koning Willem II voor de stad Tilburg. Verder komen we langs een oude textielfabriek, waarin nu een winkelcentrum is gevestigd. Vervolgens lopen we door een bijzonder Tilburgs wijkje aan de rand van de stad. Kort daarna komen we bij het Trappistenklooster en wat later, op een wat bijzondere plek, bij een uitkijktoren. Vervolgens wandelen we langs het kanaal en de havenarm weer richting de oude binnenstad. We passeren onder andere enkele fabrikantenvilla’s, een voormalige textielfabriek, poppodium 013 en de Tilburgse synagoge, en komen zo weer terug bij het station.’

Huize Babberich of Halsaf is een landhuis ten zuidoosten van het Zevenaar in De Liemers. Het huis wordt in akten uit 1363 en 1380 vermeld en stamt mogelijk uit de 14e eeuw. Huize Babberich staat ook bekend als Halsaf. Een sage verklaart hoe het kasteel aan die naam komt. Het verhaal gaat dat de dienstmeid nog altijd waakt over het kasteel en haar bewoners.

De dienstmeid was ‘s avonds alleen in het kasteel aanwezig. Een groep van zeven rovers vroegen die avond om binnengelaten te worden. De meid legt uit dat ze niet allemaal tegelijk naar binnen kunnen komen, maar een voor een mogen ze door een opening aan de zijkant van het kasteel naar binnen. Zodra de rovers, hun hoofd door de kleine opening naar binnen steken hakt de dienstmeid het hoofd er met een zwaard af, een voor een, op een na. Zo weet ze de roof in het kasteel te voorkomen. Later werd de dienstmaagd uitgenodigd door een knappe jongeman voor een ritje met zijn koets over de heide van Babberich. Toen zijn pruik afwaaide herkende de dienstmaagd hem als laatste rover en gooide hem van de koets af. De laatste rover viel voor de wielen van de koets, en was op slag dood.

Deze kapel werd gebouwd door bewoners van Babberich uit dankbaarheid dat het dorp redelijk goed de oorlog van 1940 – 1945 had doorstaan. De mannen die na de politionele acties in Nederlands-Indië behouden terugkeerden schonken een Mariabeeld. Op 26 en 27 september 1997 werd de kapel door brand verwoest. Op 24 mei 1998 werd de herbouwde kapel opnieuw ingewijd.

Op de Betuwelijn rijden goederentreinen vanaf de Maasvlakte naar het Italiaanse Genua en ook de internationale intercitytreinen vanaf Amsterdam naar de Europese hoofdsteden rijden hier overheen.

Op deze plek was het voormalige klooster gevestigd. Tot 1967 woonden hier de paters Capucijnen en daarna de Clarissen Capucinessen. Hier lag een hele mooie kloostertuin. In 1995 werd het klooster gesloten en bouwde men er een kleine wijk ‘s Herenhof. De inwoners pleitten ervoor dat de Cavalrieberg behouden bleef. De berg verwijst naar Golgotha waarop Jezus volgens de evangeliën gekruisigd werd. Het kruis met daarop Jezus en naast hem twee volgelingen staat sindsdien te pronken op de berg. Ervoor ligt een vijvertje waar eens de processie eindigde.

De naam van het dorp komt sinds 1358 voor als Babborch, Babbergen en Babbrich en is mogelijk een combinatie van een persoonsnaam ‘Babbo’ met ‘borch’ of ‘berg’. Net als een groot deel van de Liemers hoort Babberich pas sinds 1816 bij Nederland. De Hertog van Gelre had deze gebieden in een ver verleden verpand aan de Hertog van Kleef. De geschiedenis van Babberich is nauw verbonden met het kasteel Huize Babberich, algemeen ook Halsaf genoemd. Dit huis, gelegen in het Babberichse Bos, was oorspronkelijk een kasteel, compleet met ophaalbrug, dat in de 18e eeuw werd afgebroken en vervangen door een landhuis. Het grensdorp Babberich is tegenwoordig vooral een toeristenplaats.