In de serie wandelingen KANkorter van Rob Wolfs in de regio Arnhem-Nijmegen, vandaag de korte wandeling bij Berg en Dal. Kort, minder tekst: landgoed Holdeurn, Staatsbossen, Wylerberg, dal van Palland, Duivelsberg en landgoed Nederrijk of Jurgens. Een mooie middagwandeling waarbij het lichtspel van blauwe lucht, witte wolken en ontluikend groen fenomenaal was.

Rob Wolfs over de wandeling: ‘Een niet al te lange, maar toch pittige wandeling in het Rijk van Nijmegen met veel afwisseling en bijna volledig over onverharde paden. We starten bij Landgoed Hotel de Holthurnsche Hof. Vroeger heette het hier landgoed Holdeurn. De geleerden twisten over de betekenis ‘holle dorenstruik’ of ‘heldeur’. Op het landgoed passeren we een biologische wijngaard, waar blauwe druiven worden gekweekt voor rode wijn. Na pretpark Tivoli duiken we de sterk glooiende Staatsbossen in. Vooral zo mooi in contrast met de meer open dalen, zoals het dal van Palland, een idyllisch landschap met vlechtheggen en houtwallen rondom weilanden, akkers en boomgaarden. We passeren het Landschapsmuseum en Huis Wylerberg, dat ooit op Duits grondgebied stond, nu domicilie van de Vereniging Nederlands Cultuurlandschap. Na een flinke afdaling kruisen we de Filosofenbeek en stijgen weer flink naar de 75 meter hoge Duivelsberg. Bijzonder zijn hier de twee mottes of voormalige kasteelbergen, ook wel aangeduid als Mergelp. De hoogste ligt op 80 meter boven NAP, de andere was een vooruitgeschoven post, met ook nu nog een magnifiek uitzicht over de Duffelt, Duitse voortzetting van de Ooijpolder. De Duivelsberg is vanaf eind 1900 al bekend als herberg. Sinds 1963 is het een pannenkoekenhuis en van meet af aan een groot succes. We vervolgen onze route langs grenspalen op de rand van NL en D met weidse vergezichten richting Wylerberg. Na de Heksendans -het is maar een plas- wandelen we door de bossen van landgoed Nederrijk, ook wel landgoed van Jurgens genoemd naar de voormalige eigenaar. Het landgoed was begin 20e eeuw nog wel twee keer zo groot. Langs een pittoresk kapelletje, tegenwoordig in trek als trouwlocatie, komen we weer terug bij het beginpunt.’