De scheidslijn tussen Trage Tocht en Stadse Tocht is bij deze wandeling maar flinterdun. Weliswaar doe je de stad Venlo aan maar daarnaast wandel je veel door bos, heide en langs de rivier de Maas. Tel daarbij de parken in Venlo op en je kunt eigenlijk niet meer over een Stadse Tocht spreken. Het is een mooie en gevarieerde wandeling. Rutger Burgers laat zijn voormalige woonplaats op een verrassende manier zien. Je loopt vanaf het station door een groen lint richting eerste Maasterras. Het is even klimmen tot je bij de Groote Heide het zweefvliegveld, voormalig Duits vliegveld, in een groot heide- en bosgebied ziet liggen. Verder langs de Duitse grens doe je het instituut Maria Auxiliatrix, het voormalige klooster en sanatorium, aan. Beelden sieren het terrein op een bijzondere manier op. Er volgt een afdaling langs de Wittebeek waar je rakelings langs een beverburcht loopt en waar bij verschillende bomen knaagsporen van het dier te zien zijn. Richting Tegelen loop je langs de Maas naar het centrum van Venlo. Vandaag extra spectaculair omdat de Maas verder buiten haar oevers is getreden en je over de dijk een mooi uitzicht hebt over de immense watermassa die elke seconde passeert. Het toetje is het gedeelte door het centrum van Venlo waar beelden in de Jodenstraat, het prachtige stadhuis en de Joriskerk de route bijzonder maken. Kortom, een Stadse Tocht vol natuur en cultuur met een Limburgse vlaai en aansluitend een Trappist in Den Dorstigen Haen.

Bedenker Rutger Burgers over de wandeling: ‘Tegenover het station van Venlo lopen we bij het Limburgs Museum het Julianapark in. Dit is het begin van een groen lint, dat pareltjes van stadsnatuur aaneenrijgt. Het park is pas na de oorlog ingericht, voor die tijd reed hier de trein van Venlo naar Wezel. Dan volgt Park Rijnbeek. Lopend door deze verruigde corridor lijkt de bebouwing ver weg. Via de Schaapsdijk klimmen we de Stalberg op, eigenlijk het eerste Maasterras. We komen uit op de Groote Heide, waar de Duitse bezetter in de Tweede Wereldoorlog een grote luchtmachtbasis had. Resten van deze ‘Fliegerhorst’ staan nog fier overeind tussen de groene en soms paarse heide. Na het kruisen van het zweefvliegveld volgt de ‘stadse tocht’ de grens met Duitsland. Via de oude grensovergang Schwanenhaus bereiken we de terreinen van Maria Auxiliatrix, het voormalige klooster en sanatorium dat nu geheel als zorgcentrum in gebruik is. Kolossale beuken geven kleur en statuur aan het sierlijke park. Het Jammerdal, ‘Jaomerdal’ in het Venloos dialect, was lange tijd een verborgen schat. Het Limburgs Landschap heeft de voormalige kleigroeve omgevormd tot een gemengd eiken- en elzenbroekbos. Vanaf het dal volgen we de Wilderbeek richting de Maas. De struinpaden langs de rivier zijn een heerlijke afsluiting, net als de terrassen aan de haven en op de markt. Stadse Tocht met 70% onverhard!’

Venlo is een handels-, transport- en industriestad. De bijna 800 jaar oude stad is het centrum voor de wijde omgeving alsmede koopcentrum voor het naburige Duitse Ruhrgebied. Venlo is gelegen aan een bocht in de Maas en heeft een historisch centrum, al heeft de Tweede Wereldoorlog veel schade aangericht. Venlo ligt op een strategische positie, op een belangrijke kruising van wegen bij een oversteekplaats over de Maas. De nederzetting werd al in de vroeg-Romeinse tijd bewoond. In de middeleeuwen was de stad Venlo een belangrijke handelsplaats aan de Maas, zelfs te vergelijken met Duitse plaatsen als Keulen en Worms. Door de bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn veel historische gebouwen uit de Venlose binnenstad verdwenen.

Het Julianapark in Venlo is gelegen ten oosten van de stadskern. Tot in de 19e eeuw heeft op deze locatie de Elizeese Velden gelegen, net buiten de Keulsepoort. Dit betrof een buitengoed, waar regelmatig bals en concerten werden gegeven. Het was verder een rangeerterrein aan de voormalige Hamburgersingel met een spoorverbinding naar Hamburg via Straelen. Ook stond hier het station Venlo Oostsingel. Na de Tweede Wereldoorlog werd op het terrein het Julianapark aangelegd. Ondergronds liggen resten van de tussen 1867-1870 afgebroken vestingwerken.

Het Burgemeester Bergerpark is een park waar een restant van de Fossa Eugeniana doorheen stroomt, een zeventiende-eeuws onvoltooid kanaal tussen de Rijn en de Maas. Het Venlose deel van de Fossa wordt ook wel Rijnbeek, of in het Venloos `t Rienke genoemd. Het park is vernoemd naar Bernard Berger, burgemeester van Venlo van 1921 tot 1940 en van 1945 tot 1952.

De Groote Heide is een natuurgebied van 247 ha, gelegen op het grondgebied van de Nederlandse gemeente Venlo. Het is in beheer van het Limburgs Landschap. Het terrein ligt ten oosten van de stad Venlo aan de grens met Duitsland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog lag in dit gebied de vliegbasis Venlo-Herongen. Na de oorlog zijn nagenoeg alle overblijfselen van dit vliegveld opgeruimd. Alleen de resten van de verkeerstoren, een bunker en een paar kleine verwijzingen naar het vliegveld zijn overgebleven. Aan Duitse zijde zijn meer restanten te vinden. De grootste oppervlakte is weliswaar heide maar er liggen ook akkertjes, schrale graslanden en bos. De Grote Heide kent haar eigen ‘Big Five’: de Zandhagedis, Heivlinder, Eekhoorn, Buizerd en Tijgerspin.

Vliegveld Venlo was de voormalige vliegbasis Venlo-Herongen dat tussen oktober 1940 en maart 1941 werd aangelegd als Fliegerhorst Venlo op de Groote Heide bij Venlo (Limburg). In 1943 en 1944 werden 75 tot 100 luchtaanvallen uitgevoerd, waarbij een groot deel buiten de vliegbasis terechtkwam. Sinds 1946 is een deel van het vroegere landingsterrein in gebruik als zweefvliegterrein voor de Venlose Zweefvlieg Club.

Op de Groote Heide en op de Venloër Heide liggen delen van een dubbele landweer van rond 1450. In 1444 zou men begonnen zijn met de aanleg van de werken. Deze landweer vormde oorspronkelijk een verdedigingslinie langs de oude weg naar Kasteel Krieckenbeck. Het voor de wallen liggende gebied was heideterrein dat gemeenschappelijk beheerd werd. Hier stak men plaggen en liet men vee onbeheerd weiden. De wallen gaven bescherming tegen plundering door soldaten en andere bewoners van het gebied. Misschien beschermden ze ook het handelsverkeer tussen Venlo en Krieckenbeck. De ‘dobbelde landweer’ van Venlo naar Krieckenbeck is op een 17e-eeuwse grenskaart al aangegeven. De delen van de dubbele landweer die nog zichtbaar zijn zijn stukken van de noordwal met een lengte van 500 meter en stukken van de zuidwal met een lengte van ongeveer 200 meter. De restanten van de landweren op de Groote Heide zijn rijksmonument.