De route loop over bos en landgoederen die zijn gelegen op een strandwal. deze strandwal met onder andere het Haagse Bos ligt is ongeveer 9220 tot 5660 jaar geleden ontstaan. Doordat de kustlijn landinwaarts verschoof, ontstonden zandophopingen die strandwallen vormden. Deze hadden een langgerekte vorm en lagen min of meer evenwijdig aan de kust. Nadat de zee zich terugtrok raakten de strandwallen in de loop der eeuwen bedekt met vruchtbare grond en ontstonden er door natuurlijke processen uitgestrekte bossen. En mede onder invloed van hoge notabelen en het koningshuis van Oranje zijn hier prachtige landgoederen gecreeërd. Het ene is nog mooier dan de ander en je loopt bijna naadloos over van het ene in het andere landgoed. En waar dit niet het geval is, loopt de route door groene lijnen in de stad. Absoluut hoogtepunt is landgoed Clingendael met mooie doorkijkjes naar Huize Clingendael en ronde lijnen in de waterpartijen. Hier liggen ook nog de restanten van een antitankgracht en bijna op de gehele route heb je niet het idee dat je in of vlakbij de stad loopt.

Bedenker Rob Wolfs over de route: ‘We maken een prachtige wandeling langs een historische watergang, door parken, een antiek bos en fraaie landgoederen in de hofstad Den Haag. En dat ook nog eens voor 85% over exclusieve wandelpaden. Vanaf station Mariahoeve lopen we al snel langs de Schenk(wetering), een waterloop uit begin 15e eeuw gegraven om water af te voeren dat vrijkwam bij turfwinning. De Nieuwe Veenmolen en Molensloot zijn eveneens getuigen van het natte verleden in de polder. Via Park Vlaskamp gaat de route naar het eeuwenoude Haagse Bos. Langs vijvers en tussen statige bomen met grote kans een buizerd te spotten genieten we van de rust midden in de stad. We komen door de Nassaubuurt op landgoed Oostduin met een bijzondere theekoepel, in bizar contrast met de achterliggende flat. Langs de rand van Duinzigt vervolgt de stadse tocht via de Bosjes van Zanen naar landgoed Clingendael met een bijzondere bomendijk, Oud Hollandse Tuin, landhuis en theeschenkerij. Clingendael gaat naadloos over in het volgende groene landgoed Oosterbeek met romantische witte bruggetjes. We lopen opnieuw door het Haagse Bos en passeren Huis Ten Bosch. Landgoed Reigersbergen staat garant voor een mooie oude muur en doorkijkjes op weilanden met koeien. Door Park Marlot gaat het over slingerpaden en bruggetjes naar de stadsrand. Een laatste hoogtepunt is het wandelpad over de middeleeuwse Landscheiding tussen Hoogheemraadschap Delfland en Rijnland.’

De eerste plannen voor de wijk Mariahoeve zijn al gemaakt ver voor de 2e Wereldoorlog door onder andere de Dudok. Pas in 1957 werd een uitbreidingsplan voor Mariahoeve goedgekeurd. Dit kon pas nadat de spoorlijn Rotterham Hofplein-Scheveningen in 1953 die door het gebied liep, was opgeheven. De naam van de wijk herinnert aan de boerderij Mariahoeve. De straatnamen zouden vernoemd  naar de koeien van die boerderij maar dit berust op een fabeltje. Het is een groene, ruim opgezette jaren ’60 wijk met een parkachtig karakter en afwisselende bebouwing aan de rand van Den Haag.

De molen wordt ook wel Boschmolen genoemd en is een poldermolen van het type grondzeiler. In de middeleeuwen werd in latere Nieuwe Veenpolder door turfstekers de turf uit het veen gewonnen voor hun heer, de graaf van Holland. Nadat een afscheiding werd gegraven, werd hier een polder gevormd die door een molen, de Boontjesmolen, werd bemalen. Toen deze niet meer voldeed en niet toereikend was, is de Nieuwe Veenmolen gebouwd. De molen is uitgerust met een ijzeren scheprad.

Het Haagse Bos is een echte groene oase in de stad Den Haag. Het was in de vroege middeleeuwen onderdeel van een groot oerbos dat zich langs de kust uitstrekte van ‘s-Gravenzande tot Alkmaar. Er werd in de 13e eeuw een verblijf in het bos gebouwd de graven van Holland. Dit groeide uit tot het latere Binnenhof. Lang werd het gebied als jachtgebied voor de welgestelden gebruikt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd een deel van het bos gekapt en werden er bunkers gebouwd. Na de Tweede Wereldoorlog zijn er veel beuken en eiken geplant omdat het bos door alle bombardementen er heel slecht aan toe was. En een sloot was ooit een antitankgracht van maar liefst 27 meter breed. Één kant was steil, zodat de tanks er wel in maar niet meer uit konden rijden. Nu gebruiken vele Hagenezen om even te ontvluchten van de drukte van de stad.

Het is onderdeel van de Haagse landgoederenzone. Het landgoed, dat voorheen uit twee afzonderlijke landgoederen bestond, herbergde van oudsher moes- en siertuinen en diverse gebouwen. Vandaag de dag staan er nog steeds rijksmonumenten: het theehuis of ook wel de koepel genoemd, de brug, het toegangshek, de portierswoning en het tuinmanshuis ‘De Rietjes’. De laatste bewoner was gravin van Bylandt. Nadat zij in de Tweede Wereldoorlog het landgoed verliet, werd het terrein eigendom van de Stichting Oostduin die het in 1958 als park kosteloos voor het publiek openstelde.

De Bosjes van Zanen liggen aan de rand van Den Haag, naast het landgoed Clingendael. Het is een afwisselend gebied met veel oude beuken en eiken. Martinus van Zanen had samen met Adriaan Goedkoop de ‘Maatschappij tot Exploitatie van Onroerende Goederen Laan van Meerdervoort’. Zij kochten grote stukken land om het daarna weer door te verkopen. In 1953 werd landgoed Clingendael aan de maatschappij verkocht, een gedeelte werd aan de ANWB verkocht en de rest werd doorverkocht aan de gemeente. Een deel van het park is daarbij vernoemd naar Martinus Zanen.

Clingendael heeft de naam te danken aan ‘het dal tussen de klingen oftewel duinen’. Het gebied wordt al genoemd in documenten uit de 16e eeuw. In 1544 is er voor het eerst sprake van een boerderij op de plaats van het huidige Clingendael. Deze werd in de eeuwen erna vervangen door een landhuis en de tuin werd vormgegeven in de destijds overheersende Franse stijl met symmetrische patronen en veel buxushagen. In die tijd werd het landhuis een centrum van kunst en cultuur in Europa. Het wordt als één van de mooiste landgoederen van Nederland gezien. Het park is aangelegd in Engelse landschapsstijl met mooie gebouwen, tuinen met prachtige boomgroepen en waterpartijen.

De Atlantikwall was een meer dan 5.000 kilometer lange verdedigingslinie, die Nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog langs de westkust van de bezette gebieden in West-Europa heeft aangelegd ter voorkoming van een geallieerde invasie. Ook in Den Haag vinden we resten hiervan terug. Onder de Duitse bezetting bleef Den Haag ook de regeringsstad bleef en daarom waren extra fortificaties nodig had. Parallel aan de kust werd een brede, vanaf Kijkduin in noordoostelijk richting uitwaaierende, strook tot Sperrgebiet verklaard en waarbinnen aan de zuidoostelijke zijde een tankgracht werd aangelegd. Het is een diepe en brede, al dan niet met water gevulde, gracht met steile oevers die voor tanks en pantservoertuigen onmogelijk over te steken was.

Het landgoed ontstond in de 17e eeuw. Hier kocht Jonathan van Luchtenburch, rentmeester-generaal van de grafelijke domeinen in Noord-Holland, in 1629 een boerenwoning met wat land, gelegen tussen landgoed Clingendael en het Haagse Bos. Hij bouwde er een huis omringd door een gracht, er kwamen stallen en een tuinhuis en hij legde een stuk bos aan. Tegenover het huis kwam een vijver met een eiland. Het Landgoed Oosterbeek en de tuinmanswoning zijn sinds 2002 beschermd als Rijksmonument. Een deel van het park is vogelrustgebied.