De Traagste Tocht – Dieren-Rheden
Wandelen op rand van Veluwe en IJssel
Kenmerken
Lengte: 15,7 kilometer
Startpunt: Station Dieren
Eindpunt: Station Rheden
Landschap: Bos, landgoed en heuvels
Bron: Wandelzoekpagina
– De Traagste Tocht
De Traagste Tocht - Dieren-Rheden
Wandelen op rand van Veluwe en IJssel
Traag, trager, traagst
Traag, wat betekent dat eigenlijk? Een beetje googlen en zoeken in De Dikke van Dale levert synoniemen op als ‘langzaam’ en ‘in een laag tempo’. Wat verder zoeken levert een scala aan woorden op die duiden op traag: aarzelend, besluitloos, bewegingloos. dralend, flegmatiek, laks, lamlendig, leuterig , lijmerig, loom, lui, lusteloos en niet actief. En wat heeft dit nu met wandelen te maken? Traag wandelen, is dat flegmatiek wandelen. Trager, is dat nog lustelozer wandelen. En dan traagst, is dat het meest besluiteloos wandelen? Ik wandel vandaag met Rob Wolfs en Rutger Burgers van Dieren naar Rheden. Aanleiding was een kerstgeschenkje, om het nog onduidelijker te maken maar daarover later meer. De twee heren zijn bekend als routemaker van Trage Tochten. Trage Tochten? Lamlendige tochten of aarzelende tochten? Hun routes staan bekend om het minimale percentage van 70% onverhard. Het zijn wandelingen door natuur, boerenland en stad van 5 tot 22 km. De routes zijn populair en worden in grote getale gedownload op Wandelzoekpagina.
Mijn wandelen
Ik wandel al meer dan veertig jaar overal in Nederland. Dit begon in 1981 met een wandeling over het toenmalige Brabants Kempen- en Vennepad van Moergestel naar Den Bosch. Het was het begin van een lange reeks wandelingen over alle lange-afstandspaden en streekpaden van Nederland: van Pieterpad tot Nederlands Kustpad en van Krijtlandpad tot Westfriese Omringdijk. Het wandelen was voor mij toen vooral kilometers maken en niet te vergeten dingen op een rijtje zetten. Ik werkte toen in de geestelijke gezondheidszorg, in heftige tijden en met heftige zorgvragers. Wandelen leverde iets op, ordenen en vooruit, de ene voet voor de andere, afleiding en lekker buiten zijn. Via het wandelen kwam ik in contact met wandelend Nederland en met Wandelnet, de leverancier van al die paden die ik bewandelde. Ik genoot van iedere stap en elke wandeling. Ik genoot er zozeer van dat ik alle streekpaden en LAW’s af kon strepen.
En wat dan? Per toeval kwam ik in contact met Rob Wolfs en met het fenomeen Trage Tochten. Ik had er nog niet veel van gehoord maar het kwam op een moment dat het wandelen voor mij aan het veranderen was. Het verlegde zich duidelijk van kilometers maken naar beleven van het landschap. Waarschijnlijk had het ook met ouder worden te maken. Je kijkt eens terug, overweegt het een en ander en overweegt. Stiekem heb ik altijd landschapsinrichting willen studeren, of iets met geografie. Maar, ik wandelde ineens toch anders. Een wandeling op dezelfde plek als vandaag rond de Posbank maakte ik met Rob een wandeling: Trage Tocht Posbank. Ik citeer een gedeelte uit mijn wandelblog van 27 november 2019: ‘Ik wandel vandaag samen met de bedenker van de Trage Tochten, Rob Wolfs. Hoe kun je beter een Trage Tocht lopen dan met de bedenker ervan en ook nog in zijn thuiswedstrijd op de Trage Tocht Posbank bij Rheden.’ Het was het begin van een hele reeks wandelingen: bijna 250 wandelingen die door Rob en Rutger zijn bedacht, de Trage Tochten. Mijn wandelen verlegde zich van kilometers maken naar het beleven van het landschap. Wat heeft er zich allemaal afgespeeld in het landschap, wie woonde er woont er, welke gesprekken heb je met passanten en hoe lees je het landschap. Niet dwangmatig kilometers maken maar meer het landschap in je opnemen tijdens het wandelen. En ja, dat doe je alleen maar traag.
Het vervolg
Er bleek een klik, met Rob maar ook met Rutger. Door mijn kennis van het landschap in Noord-Oost Brabant tipte ik hen over de wandelmogelijkheden in het gebied waar ik geboren en getogen ben. Het resulteerde in een samenwerking waarin ik als co-auteur met hen de gids Wandelen in de Meierij maakte. Tien wandelingen in een gebied dat ik ken als mijn broekzak. Ik tipte hen voor andere wandelmogelijkheden in mijn Brabant. Ik wandelde vaak met hen op een van hun Trage Tochten. En inmiddels verzorg ik via Wandelzoekpagina al kaartmateriaal voor hun routes. En gaat dat traag of op zijn traagst? Nee! Ik ben van het snelle handelen, reageer snel op mails, doe veel op een dag, doe het snel en soms te snel. Maar wandelen dan verander ik naar traag, trager en traagst. Ik maak een foto van een bijzondere boom, ga een gesprek aan met passanten of geniet op een bankje van het uitzicht.
Een kerstkadootje
Het wandelen over lange-afstandspaden, LAW’s en streekpaden, een fase in laten we zeggen mijn eerste wandelperiode en het wandelen over Trage Tochten, de tweede wandelperiode, kwam samen in een ideetje. Met het beginpunt Dieren, de woonplaats van Rob, en het eindpunt Amsterdam, de woonplaats van Rutger, koppelde ik een reeks Trage Tochten aan elkaar. Dit leidde tot één lange Trage Tocht van Dieren naar Amsterdam. Er bleek niet overal overlap te zijn maar door enig knutselwerk, te snel naar later bleek en niet traag genoeg, kwam ik tot een route van meer dan 200 kilometer van Dieren naar Amsterdam. Een wandeling die net als de separate Trage Tochten over veelal onverhard gaat en vol met afwisseling in landschappen. Laten we zeggen Trage Tochtwaardig. Ik opperde het idee bij Rob en Rutger, net voor Kerst, als een Kerstkadootje voor de twee heren die mij veel wandelplezier gaven. Het idee ging leven, werd gepost op social media en wordt inmiddels al door een aantal enthousiastelingen bewandeld.
De Traagste Tocht
Inmiddels is de eerste etappe een feit, van Dieren naar Rheden. We wandelden vandaag op rand van Veluwe en IJsseldal naar de Carolinaberg, Vlassenberg en Rouwenberg. Door statige bossen, lange beukenlanen en kronkelende bospaden. Even een uitstapje buiten het bos naar de Middachtenlaan en kasteel Middachten waar een bijzondere bronbeek in de zomer voor overvloedige bloemenpracht zorgt. De route gaat weer verder in het bos naar de Posbank, we passeren een ijskelder midden in het bos. Even later, de heide die in augustus paars kleurt ligt er nu mysterieus bij. De tussenstop bij het Herikhuizerveld warmt ons op, appelgebak met slagroom. De prachtige wandeling, nu al, laat staan als de zon schijnt, daalt tenslotte richting Rheden op rand van bos en boerenland. We liepen traag, soms trager en soms op zijn traagst. Wat dat is, traagst? Ik stel voor dat de wandelaar zelf maar eens gaat proeven van deze route van Dieren naar Amsterdam. Je komt er vanzelf achter, kijk goed om je heen, praat met passanten, neem het landschap in je op, kijk naar een boom, verwonder je over het geluid van een tsjilpende vogel of sta stil bij een passerende ree of everzwijn. Je zult zien dat het op zijn traagst wandelen het mooiste is. Ik ben benieuwd, heel benieuwd. Doe het vooral op zijn traagst.