Kyoto – Kinkagusi – Wandelen naar Gouden Tempel en beroemdste Rotstuin

Het is maar een korte wandeling van de Gouden Tempel naar de rotstuin Ryoan-ji maar deze moet je wel gelopen hebben. De Gouden Tempel ligt in een decor die je van sprookjes verwacht. De tuin is met grote perfectie aangelegd en de tempel doet je verbazen. De korte afstand naar de rotstuin, de mooiste van Japan, vergroten wij door in een grote boog om de berg Okitayama-Washiminecho te lopen. Proeven van de sfeer in de buitenwijken van Japan en onderweg doen we een het plaatsje Okitayama-Haradaniinuicho aan waar we lokale meubelmakers aan het werk zien. Zij maken de meest moeilijke verbindingen. In het plaatsje is ons beoogde pad niet begaanbaar en wijken we uit. Een geluk bij een ongeluk, we zien de plaatselijke honkbalclub Ritsumeikan hun wedstrijd winnen. Wat een fanatisme, honkbal is dan ook de nationale sport van Japan. Het eindpunt ligt bij de mooiste rotstuin van het land. Je zou er zen van worden, ik niet, ik zag het meer als een aangeharkte grindbak.

Het is één van de beroemdste tempelcomplexen in Japan. Dit komt omdat de tempel bekend staat om haar met bladgoud bedekte relikwie hal, shariden. Deze ‘hal’ wordt hierdoor ook wel het Gouden Paviljoen genoemd. Het uiterlijk van de shariden is uniek en niet alleen vanwege het feit dat de bovenverdiepingen compleet goudkleurig zijn. Elke verdieping weerspiegelt namelijk een andere stijl of stroming binnen de Japanse architectuur. Daarnaast zorgt de ligging van de shariden – vlak naast een grote vijver – ervoor dat het lijkt alsof deze boven het water zweeft. Kinkaku-ji is een groter complex met onder meer een het historisch theehuis Sekka-tei, een grote vijver, een klein heiligdom rondom Fudo-myo-o, een Boeddhistische god, en een authentieke Japanse rotstuin.

Japan heeft een lange en rijke geschiedenis in houtbewerking, met een indrukwekkende traditie van vakmanschap die eeuwen overspant. Een van de bepalende aspecten van Japanse houtverbindingen is het verfijnde gebruik van hout. De verscheidenheid aan bomen die in traditionele constructies wordt gebruikt, is essentieel om te begrijpen hoe Japanse timmerlieden, houtbewerkers en ambachtslieden hun prachtige werk hebben gecreëerd. De Japanse manier van meubelmaken telt ongeveer 30 verschillende soorten houtverbindingen zoals zwaluwstaartverbinding en pen-en-gatverbinding. Naast deze verbindingen zijn er ook nog veel ingewikkeldere verbindingen zoals de Kane Tsugi, een traditionele Japanse verbinding verbinding die ongelooflijk sterk en mooi is.

Al jarenlang is honkbal de grote favoriet; ruim de helft van alle Japanners volgt de honkbalwedstrijden op tv, en maar liefst bijna een kwart bezoekt regelmatig de wedstrijden in het stadium. De sport werd al in 1873 in Japan geïntroduceerd toen een Amerikaanse leraar, Horace Wilson, aan de Universiteit van Tokyo een klein studententeam oprichtte. Al snel volgende er meer teams en ontstonden er kleine wedstrijden tegen andere teams. Al snel versloegen de Japanse teams de Japan wonende Amerikanen, wat tot veel publiciteit in Japan leidde. Dit zorgde er weer voor dat de bekendheid én de populariteit van Japanse teams groeide. Nog geen 20 jaar later had elke school in Japan een eigen honkbalteams en werden er landelijke kampioenschappen georganiseerd.

De Ryoanji Zen tuin wordt elke dag druk bezocht. Dit is dan ook de bekendste rotstuin in Japan en populair bij binnen- en buitenlandse toeristen. De rotstuin hoort bij de Ryoanji Tempel. De naam staat in het Nederlands voor ‘Tempel van de Vreedzame Draak’. De tempel is vooral beroemd vanwege zijn Japanse steentuin, een mooi voorbeeld van de Karesansu-stijl. Deze tempel had de eerste Zen-tuin. De ontwerper van de tuin is onbekend. In 1486 werd Kioto door brand verwoest en moest de tempel herbouwd worden. Op dat moment werd de rotstuin toegevoegd om de monniken een plaats ter meditatie te bieden. Er wordt gezegd dat het kijken naar de tuin een kalmerend effect heeft, maar vaak is het druk met toeristen. De tuin is 10 x 30 meter groot en bevat vijftien stenen, die uit een zee van witte kiezelstenen uitrijzen. De kiezels worden dagelijks aangeharkt.