Deze afwisselende wandeling neemt je mee door oude en nieuwe delen van de Biesbosch. Het nieuwe deel is ontstaan na hoogwater in de jaren ‘90, een prachtig waterrijk gebied ontstaan dat druk bezocht wordt door vogels. Het oude deel bestaat uit een doorgeschoten wilgenbos met veel ruigte.

Verder in de Biesbosch doordringen kan niet, het uiterste puntje waar je op de Amer uitkijkt is een plekje van grote stilte. De wandeling die je leidt door polders, vloedbossen, langs wilgen, beversporen en dode bomen in het water. Het is een van de mooiste wandeling die ik dit jaar heb ik gemaakt. Ondanks dat je midden in het land wandelt, lijkt het of je in een uitpunt van het land wandelt. Veel water, modder en het getijdeverschil zie je doordat het water sommige vloedbossen instroomt. De Biesbosch is van een ongekende schoonheid die vandaag nog eens werd onderstreept met de mooiste luchten. Het gebied is eigenlijk te nat om te wandelen maar door de aanleg van dijkjes en roosters kun je hier een mooie rondwandeling maken. In een woord geweldig, wat een wandeling.

Nationaal Park De Biesbosch is de benaming voor een zeer waterrijk natuur- en recreatiegebied in Nederland met zoetwatergetijden, kreken en wilgenvloedbossen. Het bestaat uit een aantal riviereilanden en zand- en slikplaten in de provincies Noord-Brabant en Zuid-Holland die liggen tussen de rivieren Boven-Merwede en Amer, en die doorsneden worden door de kunstmatige rivier de Nieuwe Merwede. Aan de oostzijde wordt het gebied begrensd door het Land van Heusden en Altena. Het kan worden onderverdeeld in de Brabantse Biesbosch en de Hollandse Biesbosch, waarbij de laatste weer bestaat uit de Sliedrechtse Biesbosch en de Dordtse Biesbosch. In 1994 kreeg de streek de status van nationaal park, heet sindsdien officieel Nationaal Park De Biesbosch, en staat op de lijst van beschermde natuurgebieden. De Biesbosch wordt deels agrarisch gebruikt, is ingericht voor verschillende vormen van recreatie en biedt ook ruimte aan opslag van schoon oppervlaktewater in speciaal aangelegde spaarbekkens ten behoeve van de continuïteit van de drinkwatervoorziening.

Jantjesplaat is de meest westelijke polder in de Brabantse Biesbosch. Voordat het project Ruimte voor de Rivier startte, bestond ook de Jantjesplaat uit landbouwpolders, echter dit is nu veranderd. De voormalige landbouwpolder is in 2013 omgetoverd in een uitgestrekt wetland met wilgenvloedbos en verdronken polderland. Je ziet hier vele vogels, zoals de pijlstaart, wintertaling, smient, krakeend en slobeend. Zelfs visarend en zeearend kun je hier met een beetje geluk zien. Je vindt je er ook waterrijke gebieden die bij hoogwater onderlopen. Er is een groot aantal wandelpaden bijgekomen waardoor een mooie rondwandeling mogelijk is. Je kunt nog de structuur van de sloten langs de vroegere landbouwgebieden bij laagwater zien.

Wilgenvloedbossen ontwikkelen zich op groeiplaatsen waar periodiek sprake is van overstroming met rivierwater. Een wilgenvloedbos is niet alleen in Nederland, maar in heel Europa, zeldzaam te noemen. Ze ontstaan door verwildering van een griend waaruit hout gehakt werd dat werd bewerkt tot bijvoorbeeld stelen voor gereedschap of werd verwerkt in zinkstukken die onder andere werden afgezonken om erosie aan dijken te voorkomen. Voor dat laatste werd vooral rijshout gebruikt; de tenen en twijgen van wilgenhout. Omdat de wilgen in de winter regelmatig onder water staan, wordt het een vloedbos genoemd.

Deze keet werd in 1912 gebouwd op de plaats van een eerder en ouder onderkomen. Als eerbetoon aan de mannen die hier werkten en woonden, werd deze keet inwendig geheel gerestaureerd.

De Nieuwe Merwede loopt van de Boven-Merwede bij Werkendam naar het Hollandsch Diep. De rivier is de natuurlijke grens tussen Zuid-Holland en Noord-Brabant. De Nieuwe Merwede doorsnijdt over vrijwel zijn gehele lengte het Nationaal Park de Biesbosch en vormt een belangrijk onderdeel in de vaarroute tussen Antwerpen en Duitsland. De kunstmatige rivier kent geen bruggen of tunnels, en slechts één veerpont voor alle verkeer. De huidige Nieuwe Merwede is uitgegraven tussen 1861 en 1874, om veel water van de Boven-Merwede sneller af te kunnen voeren (aangezien de Beneden-Merwede hiervoor veel te smal en ondiep was). Vóór de aanleg van de Nieuwe-Merwede werd het water afgevoerd via een fijnmazig netwerk van rivierarmen, kreken en killen, die bij hoge waterstanden en/of bij de vorming van rivierijs (ijsdammen) konden verstoppen en elders dijkdoorbraken en overstromingen tot gevolg konden hebben.

De Deeneplaat bestaat uit een ruig wilgenvloedbos. Ook zijn er nog grienden die nog worden gehakt zoals dat eeuwen geleden werd gedaan. Op de Deeneplaat staat nog de Zwarte Keet, een oude houten griendkeet. Griendwerkers woonden en werkten hier van maandag tot en met vrijdag, tijdens het hakken van de grienden in de Biesbosch. In het vloedbos komen wielewaal, grote bonte specht en de gekraagde roodstaart voor.

Het Gat van de Visschen vormt een belangrijk vaarwater in de Brabantse Biesbosch. De zeer brede kreek wordt door een tweetal eilanden, die door een grote zandplaat met elkaar verbonden zij, soms onderverdeeld in een Noordergat van de Visschen en een Zuidergat van de Visschen. Het begin van het Gat van de Visschen wordt gevormd door het samenstromen van twee brede kreken, die beide onderdeel uitmaken van een netwerk van brede  vaarwegen voor de pleziervaart.