WaddenWandelen – Texel – De Koog-De Cocksdorp – Wandelen door de Slufter (Noord-Hollandpad)

De Slufter bij De Cocksdorp is het meest bijzondere natuurgebied van Texel. Het stroomt bij vloed tweemaal per dag vol met zeewater van de Noordzee en de vlakte kleurt in de zomer paars van het bloeiende lamsoor. In het noorden zie je de vuurtoren die als baken voor de schippers werd gebouwd.

Het is een enorme leegte, het gebied, tenminste wat mensen en wandelaars betreft. Je ziet alleen een verloren vogelaar op zoek naar de bontbekplezier of de lepelaar. Maar vooral niemand in een gebied dat door Rijkswaterstaat als winnaar gezien moest worden. Vaak heeft het geprobeerd de duinen te sluiten maar elke keer was de zee en de natuur te sterk en sloeg een gat in het zand van de duinen. Uiteindelijk is het aan de natuur gelaten met als gevolg dat er nu een heel waardevol natuurgebied is ontstaan waar het water van de zee af en toe in doordringt. Het is een vogelwalhalla en een van de weinige plekken in Nederland waar de natuur zijn gang mag gaan. Hierna volgen prachtige bollenvelden in de polder van Eierland en de Eierlandse Duinen op weg naar de vuurtoren. De hoge rode toren zie je al van heel ver waarna de Noordzee plaats maakt voor de Waddenzee, rustiger met op de achtergrond Vlieland. Tot je over de Waddendijk De Cocksdorp bereikt, voldaan na een prachtige wandeling vol natuur en heel veel leegte.

De Koog is een van de oudste dorpen op het Nederlandse waddeneiland Texel, gelegen aan de westzijde van het eiland. Het dorp is de badplaats van het eiland en trekt jaarlijks vele toeristen. De Koog ligt vrijwel direct aan de Noordzee; slechts twee duinenrijen scheiden het dorp van het strand. Voordat het een badplaats werd, was De Koog lange tijd een vissersdorp. De vissersbevolking trok weg na een aantal uitzonderlijk zware stormen. Er is vrijwel niets over van het oude vissersdorpje, alleen de kerk midden in het dorp, uit 1415, en een huisje naast de kerk.

Dit kerkgebouw aan de Dorpsstraat 168 in De Koog werd gebouwd in 1719 ter vervanging van een in de zee verdwenen middeleeuwse kerk. Samen met het huis ernaast is deze kerk het laatste restant van het dorp van vóór 1900. Het zaalkerkje is gemaakt van hergebruikte bakstenen. Boven de voorgevel bevindt zich een klokkenkoepeltje. Het ingangsportaal is toegevoegd bij een verbouwing in 1928. De kerk heeft een mechanisch torenuurwerk uit de 17e eeuw, voorzien van elektrische opwinding. De klok stamt uit de 18e eeuw.

De Muy is het duingebied dat tussen De Koog en De Slufter ligt. Het is ontstaan doordat mensen vanaf De Koog in de afgelopen drie eeuwen zanddijken hebben gebouwd om Texel met Eierland te verbinden. In de duinen hebben vroeger weilanden gelegen. Ze zijn nu allemaal omgevormd tot natuurgebied en hier vind je de oudste lepelaarkolonie van het waddengebied. Tussen Texel en Eierland lag lange tijd een zeegat: het Anegat. Aan het eind van de Middeleeuwen begon dit gat te verzanden. Op een gegeven moment was de doorgang helemaal dicht en kon er een stuifdijk op worden aangelegd. De eerste zanddijk was in 1630 af. In de 18e eeuw groeiden er duintjes op het brede strand ten noorden van De Koog. Achter die duintjes ontstond een kwelder, die Nieuw Nederland werd genoemd. In 1859 bouwden mensen er een dijkje omheen, en werd het een polder. De Muyvallei heeft lange tijd via een doorbraak in de zeereep verbinding gehad met de zee, net als de tegenwoordige Slufter. Het gebied is ingedamd in 1871, door de aanleg van een tweede grote zanddijk aan de Noordzeekant en een dijkje bij de Slufter.

Een pad leidt je naar de Bertusnol, een van de bekendste uitkijkpunten op Texel. Bovenop wordt je beloond met een prachtig uitzicht over de hele Muy en de Slufter. De Bertusnol, ofwel Nol van Bertus, is vernoemd naar een van de eerste vogelwachters van Staatsbosbeheer. Hij kon vanaf dit hoge duin goed zien of niemand stiekem de lepelaarskolonie in de Muy bezocht.

De Duinen in het gebied De Nederlanden, vernoemd naar het in de 19de eeuw aangelegde poldertje Nieuw Nederland, bestonden tot voor kort uit oud cultuurland. Om het natuurlijke duinsysteem te herstellen, heeft Staatsbosbeheer een deel van de oude ontginningen opnieuw ingericht. De meeste ontgonnen graslanden zijn geplagd en de sloot die het gebied ontwaterde, is verlegd. Zo ligt de kreek met de natuurvriendelijke oevers er weer bij net zoals vroeger. Schapen en runderen houden hier de begroeiing in toom.

De Slufter is een grotendeels door duinen omsloten strandvlakte op het Nederlandse waddeneiland Texel, die in open verbinding met de Noordzee staat, waardoor een kwelderlandschap is ontstaan. De Slufter is deel van het Nationaal Park Duinen van Texel. Het gebied is eigendom van Staatsbosbeheer. De Slufter zelf is een ongeveer 3 km lange kreek die in verbinding staat met de Noordzee. Bij hoog water stroomt daardoor zeewater het gebied in. Eigenlijk droegen de kreken die door het gebied liepen de naam Slufter. Maar tegenwoordig wordt de naam Slufter algemeen gebruikt voor heel deze streek, eigenlijk de Vlakte van de Slufter. In die vlakte kronkelen tal van geultjes, ontstaan door het in- en terugvloeien van het zeewater.

De vuurtoren Eierland staat op het noordelijkste puntje van het eiland Texel. De felrode toren is bijzonder fotogeniek en komt dan ook veelvuldig voor op foto’s van Texel. In het Eierlandse Gat, voor de kust van Texel, zijn in de loop der eeuwen vele schepen vergaan. Terwijl er aan het begin van de negentiende eeuw wel vuurtorens stonden op Terschelling en in Den Helder, had Texel alleen een houten baken. Dit was duidelijk onvoldoende; tussen 1848 en 1860 vergingen er maar liefst 72 schepen voor de Texelse kust. De Texelse notaris Johannes Ludovicus Kikkert pleitte vurig voor een vuurtoren op de noordpunt van Texel, ter bescherming van de zeevarenden. Hij lobbyde in Den Haag en zette zijn invloed in als wethouder van Texel en als lid van de Provinciale staten van Noord-Holland. Dankzij zijn jarenlange inspanningen werd in 1863 begonnen met de bouw van de vuurtoren. Ontwerper was Quirinus Harder, die ook veel andere Nederlandse vuurtorens heeft ontworpen. Deze toren is de enige bakstenen toren van zijn hand, de anderen zijn van gietijzer. De vuurtoren werd gebouwd op een duin van 20 meter hoog. In 1864 was de negen verdiepingen tellende toren klaar; op 1 november van dat jaar mocht Kikkert het licht ontsteken.

De Cocksdorp is het jongste en meest noordelijke dorp van het Nederlandse waddeneiland Texel. Oorspronkelijk lag het dorp in de kwelder tussen de eilanden Eierland en Texel. De kwelder was ontstaan nadat in 1629 de Zanddijk die twee eilanden met elkaar verbond, werd aangelegd. In 1835 richtte de uit Antwerpen afkomstige Nicolas Joseph de Cock samen met enkele andere heren een NV op die de kwelder tussen Eierland en Texel zou inpolderen voor agrarisch gebruik. In de nieuw aangelegde polder Eierland werd in 1836 een dorp gesticht dat aanvankelijk Nieuwdorp heette, maar dat later naar hem genoemd werd: De Cocksdorp.