Naar het hoogste punt van La Gomera en de tafelberg La Fortaleze

De plaatselijke bevolking, en natuurlijk taxichauffeur Angel, zijn nog steeds boos op de gek die de grote brand, el inciendo, in 2012 veroorzaakte. De brand is bijna zeker aangestoken, er is iemand gearresteerd na de brand maar echte bewijzen zijn nooit naar boven gehaald. Als je vlakbij de top rondloopt, zie je nog steeds verkoolde bomen, maar de natuur is sterk en de ondergroei is weer volop hersteld. Schattingen van ecologen zeggen dat het nog zeker 15 jaar duurt voor alles is hersteld. Door de harde wind joeg het vuur over de bergen tot zelfs in de buurtschappen onder in het dal van Valle Gran Rey. Heel soms spreken we met de lokale bevolking nog over deze ramp, het was ‘horrible’. Nu wandelen we langzaam naar het hoogste punt van het eiland. Hier hebben we een fantastisch uitzicht over het hele eiland. In de verte de eilanden Tenerife met de vulkaan La Teide, El Hierro en La Palma en onder ons de passaatwinden die tegen het eiland omhoog kruipen. Overal groen om ons heen en alles stil.

We wandelen naar beneden richting de machtige barranco van Erque. Diep uitgesleten dalen onder ons en het pad ligt dicht tegen de berg geplakt. Het is een van de top 3 wandelingen van La Gomera. Je kon La Fortaleze al lang zien liggen en de gehele wandeling, tot in eindpunt Chipude, is de tafelberg te zien. In de beginjaren hebben we ons eenmaal gewaagd aan de beklimming en onze hoogtevrees overwonnen. Boven is het een droom voor botanisten doordat het relatief afgesloten ecosysteem allerlei soorten vetplantjes en orchideeën biedt. Deze berg was naast Garajonay de tweede religieuze hoofdplaats van de Gomanchen en een van de laatste schuilplaatsen bij het verzet tegen de Spaanse bevolking. De cirkelvormige steenformaties en overblijfselen van offeraltaren getuigen hiervan en hier heb je een spectaculair uitzicht over het eiland, op 1240 meter hoogte en 500 meter hoger dan de omgeving.

Langs authentieke huisjes wandelen we naar Chipude, het oudste dorp van La Gomera. Het was er al voor de Spaanse overheersing in de 15^e eeuw. Het is maar een klein dorpje, maar tot 200 jaar geleden het drukste dorp en het culturele centrum van het eiland. De in 1540 opgerichte Iglesia Virgen de la Candelaria getuigt hiervan. Het dorpje is nu een uitvalsbasis voor vele wandelaars en op het plein kun je in Bar Sonia heerlijke lokale gerechten eten. De mojo zijn beroemd en de familie staat bekend om zijn rijkdom. We worden hartelijk ontvangen en na een jaar is het weer een warm ontvangst. Wedstrijden van Real Madrid worden besproken, de toeristen worden besproken en de lokale politiek. Een van de kinderen, Victor, nodigt me uit om in oktober terug te keren, voor een vriendenprijsje, met eten, overnaching, ontbijt en bier van de zaak. Zo gaat dat, het duurt lang voor je wordt opgenomen maar als het zover is, ben je een van hen. ’s Avonds denken we in La Calera in Valle Gran Rey terug aan de wandeling en genieten van de muziek in een tentje aan de Playa. Een van de muzikanten is een zoon van de familie Sonia. De typisch Gomeriaanse muziek met gitaar en uitbundige zang is melancholisch en uitbundig en vol passie, zoals de Gomerianen zijn.